jul - dec 2009 | jan - jun 2009 | jul - dec 2008 | jan - jun 2008 | jul - dec 2007 | jan - jun 2007 | jul - dec 2006 | jan - jun 2006 | aug - dec 2005 | apr - jul 2005 | eerste jaar |
31-07-'05Opa Huang is dood. Vannacht belde de broer van mamma vanuit Taiwan, dat hij in het ziekenhuis overleden was. Mamma wist dat hij al een poosje in het ziekenhuis lag en dat het heel slecht met hem ging, dus ze zag het al een beetje aankomen. Maar ze was toch wel verdrietig. Ik vind het ook heel jammer. Ik kende hem niet zo goed omdat ik hem maar één keer ontmoet heb, twee maanden geleden in Taiwan, maar ik vind het wel jammer dat ik hem nooit beter zal leren kennen. De foto's die we toen gemaakt hebben, zijn het enige wat ik heb. Ik hoop maar dat mijn andere opa en oma's wat langer blijven leven.
30-07-'05Goed nieuws! Ik mag op school al naar een hogere groep. Omdat het zo goed gaat en ik het zo leuk vind om met oudere kinderen te spelen, mag ik vanaf maandag officieus een groep hoger, en vanaf september officiëel. Juffrouw Kim heeft pappa er vrijdag over gebeld, en die vond het een goed plan. Ze heeft pappa verteld dat ik voortdurend meiden om me heen had die van alles met me wilden doen. Klopt, die heb ik inderdaad de hele tijd om me heen. Ik vind het wel gezellig, alleen zitten ze wel een beetje vaak tegen me te schreeuwen, ze willen een beetje moedertje over mij spelen geloof ik. Nou ja, ze zullen wel merken dat ik toch mijn eigen gang wel ga.
Juffrouw Kim heeft een paar foto's gemaakt mij op school, die zal ik hieronder neerzetten. Dat meisje dat er ook op staat is Eva, die bemoeit zich het meest met mij. Mamma heeft ook nog een paar leuke foto's van mij gemaakt terwijl ik in de vensterbank klom, een van mijn favoriete spelletjes op dit moment. Nou, nu moet ik weer gaan, doeg!
27-07-'05Zo, weer even wat foto's neerzetten van de afgelopen week. Er is niet zo veel gebeurd, alles gaat gewoon zijn gangetje. Op school heb ik het prima naar mijn zin. Ik speel de hele dag, eet met de andere kinderen fruit en boterhammen aan tafel en ga met z'n allen naar buiten, in de kar. Vroeger liep ik vooral achter juffrouw Nancy aan omdat ik die het beste ken en ik in haar groep zit (en ze heel lief is), maar tegenwoordig ken ik iedereen wel zo'n beetje, dus het maakt me niet zoveel uit wie er voor me zorgt.
En ik heb een vriendinnetje! Ze heet Gina en ze is een paar maanden ouder dan ik (ja, ik val wel op oudere vrouwen moet ik zeggen). Ze is blond en heeft mooie blauwe ogen, en is heel lief. Als ik ergens zit te spelen komt ze steeds bij me zitten. Dat vind ik gezellig. Alleen jammer dat ze alleen maar op dinsdag en woensdag aanwezig is.
Thuis heb ik het ook nog steeds prima naar mijn zin. Als ik 's middags thuiskom heeft mamma het huis vaak opgeruimd, en ik zie het als mijn taak om er zo snel mogelijk een bende van te maken. Dat lukt meestal goed, vooral als ze me iets te eten geven, een kaakje of een banaan. Met mijn neefje Robin gaat het ook goed, hij is op dit moment voor het eerst op vakantie, met tante Maribel naar Spanje.
Ome Leon is dus veel vrij, en dat komt pappa goed uit, want dan kan hij mooi een potje tennissen met hem. Of een potje kaarten, samen met andere vrienden. Hij heeft al wat geld gewonnen en dat in mijn Snoopy-spaarpot gedaan, aardig hè. Verder hebben we vorige week tante Pia en ome Leen weer eens bezocht en op zondag natuurlijk naar opa, maar dat is van korte duur want hij gaat morgen alweer naar Spanje. Wanneer gaan wij eigenlijk weer eens op vakantie?
18-07-'05Ik vind het nu heel leuk op school. Ik ken alle juffen en ze zijn allemaal lief voor me en spelen spelletjes met me. De andere kinderen zijn ook lief, en ze spelen ook met me. Soms weet ik nog niet precies wat ze bedoelen, maar dan helpen ze me en dan begrijp ik het ook. Vorige week moest ik op de mat en renden ze heen en weer naar me. Vandaag heb ik lekker in het zand in de achtertuin zitten spelen. Toen pappa me kwam halen zat ik daar met twee grotere meisjes. Het leek Taiwan wel, zei hij.
Vorige week voelde ik me nog het meest thuis als ik in mijn wagentje of mijn mand kon zitten, maar die heb ik nu niet meer nodig. Ik loop nu gewoon overal naartoe te drentelen, en eet gezellig mee met de rest aan tafel. Vandaag heb ik twee boterhammen op, vooral die met pindakaas smaakte goed. Lekker spul, die pindakaas, dat hebben we thuis niet. Het ging alleen wel makkelijk aan mijn handen en neus zitten, dus toen ik hem op had, moest de juf me even schoonmaken.
Ik bof wel dat het zo'n mooie zomer is, daardoor gaan we lekker vaak naar buiten. Als we gaan wandelen, mag ik mee in de kar, samen met de andere Rupsen (bijna de kleinste kinderen). Vandaag zaten er twee tegenover me te huilen, dat vond ik een beetje jammer, want het was zo lekker buiten! Oma kwam aan het eind van de dag ook nog even kijken (met pappa). Ze had Pringles meegenomen, lekker! Die haalde ik in Taiwan ook al iedere keer uit de schappen.
Thuis gaat alles ook goed. Mamma heeft een mooi bed voor me gevonden bij de Ikea, maar dat was nog niet leverbaar, dus ik blijf nog een maandje tussen pappa en mamma in slapen. Nou, daar heb ik geen bezwaar tegen :-) Ik lig toch het liefst tegen mamma aan, en het is ook makkelijk, want zo kan ik elke nacht nog een paar keer drinken bij haar.
Mijn nieuwste spelletje thuis is via de bank op de voortafel klimmen en dan vlak langs het randje gaan lopen. Pappa en mamma zijn er niet zo enthousiast over, maar ik klim er toch telkens weer op. Alleen eergisteren ging het fout, toen zat ik op mijn kont en wilde ik nog wat naar achteren schuiven, maar ik had niet in de gaten dat ik al tegen de rand aan zat. Boem! Daar lag ik ineens. Ik moest wel even huilen, maar dat was meer van schrik dan van pijn. Maar sindsdien vind ik mijn nieuwe spelletje wel ietsje minder leuk.
09-07-'05Mijn neefje Robin is eindelijk thuis. Het heeft wel lang geduurd, want het ziekenhuis wilde eerst allerlei tests doen om te kijken of alles wel in orde was. Dat deden ze met mij destijds ook, weet ik nog goed. Maar het ging al steeds meer de goede kant op, omdat hij gewoon dronk bij tante Maribel en goed groeit, dus toen ook de laatste uitslagen binnen waren, kregen Ome Leon en Maribel donderdag te horen dat ze hem mee mochten nemen naar huis. We gaan ze daar snel een keer bezoeken. In het ziekenhuis hebben we ze ook bezocht, dat was vorige week donderdag, maar toen heb ik hem niet gezien, omdat Robin in de couveuse lag en er niet te veel mensen in die ruimte mogen komen van het ziekenhuis. Toen is alleen pappa gaan kijken met Leon en Otto. Oma was er trouwens ook, dat was gezellig. Een paar dagen later heb ik Robin toch kunnen zien, maar dan op pappa's pc, want het ziekenhuis had een webcam voor zijn couveuse gezet zodat iedereen op internet kon kijken naar Robin. Dat was grappig, ik zal hieronder wel een paar fotootjes daarvan laten zien.
Ondertussen gaat het op school nog steeds iedere dag een beetje beter met mij. Ik ga nu voorlopig maar drie dagen in de week, dan kan ik wat rustiger wennen. Ik vind het nog steeds helemaal niet leuk om 's morgens afscheid te nemen van pappa (die brengt me altijd op de fiets), maar ik ken alle juffrouwen zo langzamerhand wel en ze zijn allemaal lief. Ook alle kinderen zijn lief, heel veel kennen me al, ze laten me meedoen met hun spelletjes en vinden het zielig voor me als ik huil. De kinderen die al kunnen praten zeggen dan "Kim drietig". Echt meespelen met de rest wil ik nog niet, maar als juffrouw Nancy me in mijn vaste karretje of de wasmand zet zodat ik een veilig plekje heb, vind ik het wel leuk om tussen ze in te zitten.
Het liefst ga ik nog steeds zelf een beetje op verkenningstocht uit of slaap in mijn karretje. Soms slaap ik heel veel, want ik ben nog steeds verkouden dus hier thuis slaap ik onrustig door al dat kuchen. Maar ik eet en drink wel steeds beter op school, dat komt omdat ik me beter op mijn gemak voel. Ook daag ik de juffen regelmatig uit voor mijn favoriete spelletje: op tafel slaan. Dan doen ze gelijk mee.
Als ik aan tafel gezet word tussen de andere kinderen, ben ik altijd rustig. Ik zoek dan ook een beetje contact met die andere peutertjes. Aan tafel eten we samen of we spelen ergens mee. Afgelopen vrijdag hadden ze muziekinstrumenten tevoorschijn gehaald, dus toen zat ik een beetje op de tamboerijn te rammelen toen pappa binennkwam. Hij had trouwens ook oma weer meegenemen, net als vorige week, en tante Laura was ook weer even over uit Spanje. Natuurlijk wilde ze ook haar twee neefjes nog even ontmoeten, waaronder ik! We zijn met zijn vieren een beetje in de omgeving van het kinderdagverblijf gaan wandelen, langs het veldje waar pappa altijd voetbalt en zo.
Verder is er niet zo veel nieuws, opa zit nog steeds in Spanje en mamma doet nog stees haar taalstage tussen de bejaarden op vrijdag. Dat vindt ze erg leuk, en ze wordt al aardig goed in kegelen!
30-06-'05We zijn nog niet op bezoek geweest, want het ziekenhuis wil het niet te druk op de couveusekamer hebben, waar Robin ligt. Dus nu wachten we tot een beter tijdstip. Vanmiddag horen ome Leon en tante Maribel of de uitslag van alle tests goed is die ze met Robin hebben gedaan, want de bevalling was zo zwaar geweest dat hij het daar toch wel moeilijk mee had gehad. Laten we hopen dat alles in orde is en dat ie snel naar huis mag, want ik weet nog dat pappa en mamma het helemaal niet leuk vonden toen ze mij vorig jaar niet gelijk mee naar huis mochten nemen, en ik ook niet!
Op school gaat het al wat beter met mij. Gisteren ben ik weer geweest, en ik begin langzaam een beetje te wennen. Alle juffrouwen zijn aardig tegen mij, en de kinderen ook. Eén van de kinderwagen heb ik tot mijn thuisbasis gemaakt, als ik daar in zit, kan ik alles rustig bekijken en wat eten. Ik vind het het leukst als ze me bij de grotere kinderen zitten, die vind ik wel interessant. Als ze om me heen lopen te spelen, draai ik me in mijn wagen alle kanten op om alles te kunnen zien. Soms klim ik er ook uit en dan speel ik een beetje of geef aan de juffrouw aan dat ik iets wil, bijvoorbeeld rondlopen. Toen pappa en mamma me gisteren kwamen halen, zat ik rustig in mijn wagentje een appeltje te eten in de tuin, tussen de grote kinderen. Pappa en mamma waren erg trots dat ik niet huilde. Ja hallo, ik huil niet de hele tijd hoor!
Pappa had vandaag leuk nieuws. Er komt een nieuwe zender in Nederland en één van de programma's wordt gepresenteerd door een bekende meneer van tv, Jack Spijkerman heet ie. Hij had in de krant over pappa's sporthumor-site gelezen en omdat het een luchtig voetbalprogramma moet worden, had hij aan pappa en ome Ronald gevraagd of ze hem wilden helpen. Dus hebben ze elkaar vanmorgen in Amsterdam ontmoet en ze hebben besloten dat pappa en Ronald allerlei leuke dingetjes aan Jack gaan toesturen die met de actualiteit te maken hebben, filmpjes en foto's en zo. Ze gaan pappa z'n site dan ook noemen op tv, en daar krijgen ze nog voor betaald ook. Leuk hè. Straks wordt pappa nog beroemd!
28-06-'05Ik heb er een neefje bij! Vanavond om 21.02 uur heeft tante Maribel hem na een hele lange bevalling op de wereld gezet, in het ziekenhuis in Delft om precies te zijn. Zijn naam is Robin en hij weegt bina 2900 gram. Ome Leon heeft een fotootje rondgestuurd met de mail, dat zal ik hieronder neerzetten. Ik kan niet zeggen dat ik hem op Leon of Maribel vind lijken, hij lijkt nog het meest op een kaboutertje vind ik. Maar dat kan ook door dat puntmutsje komen. Mamma is opgelucht dat het een jongetje is, want ze had al jongensspulletjes in huis gehaald om aan hem te geven. Pappa zit er dus helemaal naast met zijn zogenaamde paranormale voorgevoel dat het een meisje zou worden. Sterk staaltje hoor, pap! Morgen gaan we op kraamvisite, 's avonds, want overdag moet ik naar school (shit). Misschien kan ik dan ook wel op de foto met mijn neefje!
26-06-'05Zo, de eerste week op mijn nieuwe school zit erop. Het was niet zo'n succes. Ik vind het helemaal niet leuk als pappa en mamma me alleen laten. De juffrouw noemt het 'verlatingsangst', dat schijnt bij kinderen van ouder dan 9 maanden vaker voor te komen. Nou, dat zal best, maar ik vind het daar gewoon niet leuk. Ik ken de juffrouwen niet (het zijn er wel een stuk of 10!) en de kinderen ook niet, dat zijn er helemaal veel! We zitten opgedeeld in leeftijdsgroepjes die allemaal een naam hebben, ik ben een 'rupsje'. Nou ja. De groepen lopen vaak door elkaar heen, en dan willen de oudste kinderen kijken wat ik er voor eentje ben en komen allemaal voor me staan. Dan voel ik me niet op mijn gemak. Op zich is daar best veel te doen, vooral met dit mooie weer, want we wandelen, worden voorgelezen, eten samen fruit en brood, spelen met water en nog meer van dat soort dingen, maar ik voel me er gewoon niet thuis. Ik wil gewoon bij pappa en mamma zijn. En als dat niet kan, wil ik in ieder geval de hele tijd bij dezelfde juf zitten, en veel vrijheid hebben zodat ik zelf kan bepalen waar ik heen loop.
Ik ben elke dag naar school geweest, en gelukkig begrijpen de juffen me steeds een stukje beter, maar ze hadden het wel moeilijk met me geloof ik, omdat ik behoorlijk wat gehuild heb en steeds iets anders wilde dan wat zij me aanboden. Aan het eind van de week hebben ze pappa maar gebeld (mamma was naar haar taalstage in een bejaardenhuis) en gevraagd of hij even kon komen praten, omdat ze wilden weten hoe pappa en mamma erin slagen om het mij thuis wel naar de zin te maken. Ik vond het helemaal top dat pappa kwam, ik had het gelijk een stuk beter naar mijn zin. Juffrouw Kim, die het gesprek met pappa voerde, keek ervan op hoe snel ik kon veranderen van een jengelig jongetje in een vrolijk rondstappend mannetje dat volop communiceert en mijn eten en drinken met anderen wil delen.
Ze zei dat alle juffen wel dol op me waren, maar dat ze me gewoon niet goed begrijpen. Dus heeft pappa het een en ander verteld, het meeste klopte wel. Ze hebben besloten om me thuis hetzelfde eet- en slaapritme te geven als op school, en me in het begin iets minder op school te doen. Mooi! Niet gelijk 5 dagen achter elkaar, maar telkens met een tussendag, dus maandag, woensdag en vrijdag. Dan krijg ik steeds dezelfde juf bij me, juffrouw Nancy. Ok, die is wel lief. Morgen moet ik er dus weer naartoe, maar dan blijft pappa een poosje, om me te laten wennen en om niet huilend op de foto te komen, want er komt een fotograaf langs om foto's te maken van alle groepen. Nou, ik zie het wel. Ik hoop maar dat pappa lang blijft.
O ja, ook nog even vermelden dat Ome Leon en tante Maribel nog steeds geen baby'tje hebben (ze zijn al 11 dagen te laat) en dat ik gisteren met pappa meegegaan ben naar de barbecue bij ome Chris. Het was hartstikke gezellig, ik heb me prima vermaakt in hun mooie huis, met een paar ballen en mijn nichtjes en neefjes, en lekker gegeten. Hoewel ik verkouden ben (aangestoken door een van de jongetjes op school) en dus niet zo makkelijk kan ademhalen 's nachts, werd ik vanmorgen pas om 10 uur wakker.
15-06-'05Vandaag ben ik voor de eerste keer naar mijn nieuwe school geweest. Het was alleen nog maar een wen-ochtend, om te kijken of het mij wel zou bevallen. Eerst hebben pappa en mamma een kwartiertje met de leidster gepraat, juffrouw Nancy heet die. Ze heeft alles uitgelegd, pappa en mamma waren er wel over te spreken, want deze school richt zich erop om te ontdekken waar de talenten en interesses van een kind liggen en dat te ontwikkelen. Lijkt mij ook wel leuk, misschien mag ik dan wel overal op rammen. Omdat de school midden in een park ligt, gaan ze ook elke dag met zijn allen wandelen en dingen buiten doen. Pappa kent dat park goed, want hij speelt er elke donderdag voetbal met zijn vrienden.
Toen alles uitgelegd was, stelde de juffrouw voor om mij naar de andere kinderen mee te nemen, die mollen aan het zoeken waren op pappa's voetbalveld. Ze nam me mee aan de hand en pappa en mamma namen afscheid van me. Het was lekker weer, dus ik vond het wel ok. Maar toen ik de hoek om was en pappa en mamma, die stonden te zwaaien, niet meer kon zien, moest ik toch wel huilen. Pappa vertelde me later dat hij en mamma ook hadden staan snotteren, dus ik was gelukkig niet de enige. Het was de eerste keer dat ik helemaal alleen was, zonder pappa of mamma in de buurt (afgezien van het ziekenhuis toen ik net geboren was).
Gelukkig ging alles daarna heel goed. Ik heb een beetje met de kinderen gespeeld op het veld, en ben daarna snel in slaap gevallen. Tussen de middag hebben we met z'n allen een boterham gegeten en daarna heb ik met de andere peuters gespeeld, tot pappa me weer kwam ophalen om 1 uur. Ik was blij hem weer te zien en hij mij ook. Toen de juffrouw vertelde hoe goed het gegaan was, was hij behoorlijk trots op me. De rest van de dag heb ik thuis met pappa en mamma gespeeld, en vrijdag ga ik weer naar school voor de tweede (en laatste) wen-ochtend. Tot dan!
14-06-'05Zo, daar ben ik weer! Na een voorspoedige reis waarin ik behoorlijk veel heb kunnen slapen zijn we vanochtend om 06.22 uur weer in Nederland aangekomen. Dat was een half uur vroeger dan gepland, maar gelukkig had pappa ook een vroege trein genomen om ons op te halen. Ik zag hem direct toen we de aankomsthal inliepen. Ik was erg blij om hem weer te zien, en hij mij ook. Hij vond wel dat ik er bleekjes en moe uitzag zei hij, maar dat kwam door reis denk ik. We hebben even wat gespeeld op het vliegveld en wat gedronken, en hebben toen de trein terug naar huis genomen. Helaas was die trein tjokvol dus we moesten staan, maar ik heb toch lekker kunnen slapen in pappa's armen. Thuis was ik meteen weer gewend. We hebben veel gespeeld en ik heb er meteen weer een troep van gemaakt, want dat nette houd ik niet zo van. Pappa had wel mooie bloemen neergezet trouwens. Mamma en ik gaan straks vroeg slapen, want we leven nog ene beetje in Taiwanese tijd natuurlijk (6 uur later).
Het was een erg leuke vakantie in Taiwan. Het was lekker weer en we hebben lekker gegeten. Ik heb heel veel gezien, van het land, van de hoofdstad Taipei, en veel Taiwanezen natuurlijk. We zijn een paar keer naar de bergen geweest, naar de dierentuin, naar heel veel mooie winkels, naar KTV (de karaoke-toren), van alles. Vooral toen pappa er nog was, zijn we bijna elke dag ergens heen gegaan, en hebben we alle mensen ontmoet die we alleen maar kenden uit mamma's verhalen. Ik kreeg erg veel aandacht van iedereen! Niet alleen van mamma's bekenden, maar ook gewoon op straat en in winkels. Overal kwamen vrouwen naar met toe om me te aaien, naar me te lachen en foto's te maken. Ik vond het wel gezellig allemaal. Mamma zei dat dat kwam omdat ik er net even anders uitzie dan Taiwanese kinderen, qua haar en ogen. Ja, dat vond ik ook, de meeste mensen hebben meer spleetogen dan ik.
Ook heb ik heel veel gelopen. Als het effe kon wilde ik uit de kinderwagen om zelf te lopen, vooral als er een trap in de buurt was. Die vind ik echt kicken. Ook heb ik mijn andere opa en oma ontmoet, de vader en moeder van mamma dus. Daarvoor zijn we helemaal met de trein naar het zuiden gereden. Ze woonden in een huis in een steegje, waar mamma vroeger ook gewoond heeft. Het was bijzonder om ze een keer te zien, alleen voelde ik me niet zo happy omdat ik honger had. Ik heb dus behoorlijk gehuild, maar later wilde mijn oma een beetje met mij spelen en riep ze mijn naam, dus dat heb ik toen wel gedaan. Na een uurtje zijn we weer vertrokken en hebben we gegeten in de stad (Tainan).
Na twee weken ging pappa weer naar Nederland en bleef ik achter met mamma. Toen hebben we niet zo veel meer gedaan, alleen gewinkeld en mamma's oud-collega's nog een paar keer ontmoet. En nog een keer naar de kapper geweest, net als aan het begin van de vakantie. Pappa en mamma vinden dat ik er nu gelijk weer wat ouder uitzie, nu mijn krulletjes weg zijn. Ik heb pappa niet echt gemist, maar vond het wel leuk als hij belde. Dan deden we ons spelletje 'huuuuuuuuu-nanana' weer. Alleen had ik niet precies in de gaten wanneer hij nou precies aan de lijn hing, want soms liep ik naar de telefoon en riep daar 'huuuuuuu' in, maar dan hoorde ik niks. Maar als mamma me riep, was pappa er altijd. Bij de vorige keer dat ik iets schreef heb ik ook al een heleboel foto's geplaatst, dus dan kun je zien hoe het ongeveer was.
De laatste twee weken hebben we weinig dingen meer gezien, dus daar hebben we geen foto's meer van. Ik ben trouwens nog wel met mamma naar het ziekenhuis geweest om een dokter naar mijn uitslag te laten kijken. Hij heeft ons een ander zalfje meegegeven dan de dokter hier in Nederland, en het werkt niet slecht moet ik zeggen. Morgen ga ik voor het eerst naar mijn nieuwe school voor een wen-ochtend, dus dat wordt spannend. Eén juffrouw heeft al gebeld, en die heet ook Kim! Leuk hè. Tot slot zet ik nog even neer wanneer we precies waar naartoe geweest zijn in Taiwan, zodat je een beetje weet hoe je die foto's moet plaatsten. Morgen zal ik weer wat schrijven. Tot dan!
Dinsdag 17 mei...aangekomen, mooi hotel, naar het restaurant waar mamma gewerkt heeft, collega's ontmoet, 12 uur naar bed, half 4 allemaal wakker door de jetlag.
Woensdag 18 mei...half 1 wakker, lekker geslapen behalve pappa die het bed en het kussen te hard vindt en rugpijn heeft, mamma en ik springen op het bed, ontbeten in restaurantje vlakbij, met de metro naar de stad waar mamma gewoond heeft (Danshiu), rondvaart gemaakt in de baai, gewandeld over de boulevard, gegeten met mamma's beste vriend Win-Chi en zijn vrouw, kussentje gekocht voor pappa.
Donderdag 19 mei...met de metro naar de Taipei ZOO, veel dieren gezien, karaoke gezongen met twee van mamma's collega's, was wel leuk maar pappa vond die collega's niet zo aardig geloof ik, hij ging naar een internetcafé en mamma en ik gingen met die collega's wat eten.
Vrijdag 20 mei...voor het eerst naar de kapper, ik vond het niet zo'n lekker gevoel. Gewinkeld, tempel bezocht, overal in Taipei is het druk. Veel vrouwen naar me toe gekomen, gegeten in een restaurant waar een band keihard stond te spelen, pappa heeft een internetcafeetje vlakbij het hotel gevonden.
Zaterdag 21 mei...met een lange busrit (voor 50 ct) naar de bergen, daar ontbeten, lekker gewandeld in de zon, nachtmarkt bezocht (je kunt daar slangen eten, getsie), pappa haalde eten bij de McDonalds en mamma Chinees.
Zondag 22 mei...vroeg op, lange treinrit naar Tainan, mooi hotel, opa en oma bezocht, gegeten in restaurant en gelachen met stelletje naast ons, terug naar hotel met taxi, in bad met pappa, slapen.
Maandag 23 mei...ontbeten op tiende verdieping hotel, gewinkeld, huis met Nederlandse geschiedenis ("VOC" zegt pappa, huh?) bezocht, trein terug naar Taipei, leuk jongetje ontmoet in de trein die me wat van zijn snoep gaf (op mijn verzoek), eten gehaald bij de 7/11-supermarkt en op onze hotelkamer opgegeten.
Dinsdag 24 mei...ontbeten op hotelkamer, hoogste toren ter wereld bezocht (Taipei 101), pappa alleen naar boven, ik weer veel bekijks van dames in het winkelcentrum beneden, daar gegeten met pappa (hij kreeg handzakjes bij zijn kip zodat ie af kon happen), pappa weer naar internetcafé, zoals elke dag.
Woensdag 25 mei...monument voor Chang Kai-Sjek bezocht (dat was de eerste Taiwanese vorst), erg mooi en weer veel aandacht van meisjes, kadootje voor oma gekocht die thuis op de poes-poes past, met z'n drieën gezongen bij de KTV, gegeten in Thais restaurant en grote boekenwinkel bezocht.
Donderdag 26 mei...naar Miramax geweest, daar staat een groot reuzenrad dus we dachten dat er wel meer te doen zou zijn, maar het viel een beetje tegen, alleen een bioskoop en winkels. Wel in het reuzenrad geweest en in de verte de Taipei 101 zien staan. Om half 8 gegeten met mamma's ex-collega Sao Yen in een barbecue-restaurant.
Vrijdag 27 mei...mamma's "meester" bezocht en pappa's toekomst laten voorspellen. Voornamelijk goed nieuws, dit heeft pappa genoteerd:
"- mijn internet business blijft goed gaan tot mijn 44e en dan start ik
een soort winkel die nog veel beter gaat lopen. binnenkort koop ik er
een site bij.
- kim zal dit jaar veel huilen, maar dat is volgend jaar voorbij.
(daar zullen zijn nieuwe school straks in juni en het feit dat hij
alleen moet gaan slapen misschien wel debet aan zijn dan).
- hsiu en ik zullen af en toe ruzien, maar blijven wel bij elkaar.
- misschien verhuizen we volgend jaar naar een groter huis en de kans
is groot dat we in 2008 naar zuid-europa of azie emigreren.
- als we nog kinderen erbij krijgen, zullen dat er twee zijn, dus niet
1 of meer. in 2008 krijgen we dan een meisje en misschien daarvoor nog
een jongetje. (dit is dus anders dan wat hij de vorige keer tegen hsiu
gezegd had, want toen zei hij dat hsiu geen kinderen meer zou krijgen
en ik nog een dochtertje).
- onze gezondheid blijft goed, er verandert sowieso niet zo veel, er
staan geen grote klappers of teleurstellingen te wachten.
- binnenkort zal een vriend mij om financiele steun vragen. (dat lijkt
mij sterk).
- mijn moeder zal dit jaar of volgend jaar een tijdje ziek worden.
- mijn broer zal een minder jaar beleven in zijn relatie en zijn
financien.
- ik moet dit jaar mijn ogen niet laten laseren, volgend jaar is veel beter.
- hsiu moet tot minstens volgend jaar wachten met het op internet
aanbieden van haar zelf ontworpen kleding.
- mijn vader blijft gezond."
we zijn benieuwd of het uitkomt. Weer grote boekhandel bezocht en gewinkeld, Chinees gehaald bij de afhaalchinees (4 euro), heerlijk.
Zaterdag 28 mei...met trein naar oude Japanse goudmijn, pappa erin en mamma en ik gewinkeld in de buurt, pappa beetje goud en zilver gevonden in zijn zeef, en berg beklommen, terug, weer afhaalchinees.
Zondag 29 mei...pappa en ik op hotelkamer gebleven, mamma alleen gewinkeld, daarna elkaar ontmoet in de stad, pappa naar de bioskoop, mamma en ik gegeten en terug naar hotel.
Maandag 30 mei...met de bus naar Wulai, met de kabelbaan een Japans vakantie-oord bezocht met allerlei atracties, lekker gezwierd met pappa, daarna naar de geiserbronnen onder bij de rivier, ik erin en pappa pootjebaaien, ik een dikke drol in het water gedraaid, pappa hem eruit gevist en even later een dikke Taiwanees erin. Hihi. Gegeten bij de Hongkongnees (?), pappa nam een aso groot ijsje.
Dinsdag 31 mei...voor de derde keer gezongen bij de KTV, drie uur lang, gegeten bij Tasty-restaurant (net als in Tainan), beetje gewinkeld.
Woensdag 1 juni...naar het vliegveld en pappa uitgezwaaid. Dat was het!
03-06-'05Daar ben ik weer! Ik zit op dit moment nog in Taiwan en heb het erg druk met aandacht vragen van mamma, maar als ik thuis ben, vertel ik er alles over. Nu zet ik alleen alvast een paar foto's online. Veel plezier, en tot gauw!
14-05-'05Zojuist hebben we oma uitgezwaaid aan de deur, ik zal haar nu een maand niet zien. Jammer, want ik zie haar altijd graag langskomen. Maar ja, een vakantie naar mijn "moederland" is ook niet verkeerd natuurlijk. Om nog even indruk te maken op haar heb ik laten zien hoe goed ik al kan lopen. Ik gaf een kikje op de gang zodat oma in de kamer wist dat ik eraan kwam, en ben toen zo in één keer naar haar toegewandeld zonder me ergens aan vast te houden. Ze was erg onder de indruk en pappa en mamma ook, want die hadden dit ook nog nooit gezien. Hihi, ik kon het al langer hoor, maar je moet niet al je kruit tegelijk verschieten natuurlijk. Ik ben sowieso weer een beetje veranderd de afgelopen dagen, zeiden pappa en mamma. Ik wil voortdurend grapjes maken. Dan pak ik iets en bied het aan pappa of mamma aan. Als ze het dan aan willen nemen, trek ik het gauw terug. Haha! Ook heb ik er een nieuwe blik bij hoorde ik ze zeggen, een beetje een verlegen blik, vanonder mijn wenkbrouwtjes vandaan. Met een pruillipje erbij. Die gebruik ik niet vaak, maar als ik erg de aandacht op me gericht voel, komt ie wel tevoorschijn ja. Vannacht was het heel gezellig in bed. Om half vijf ging mamma een plasje doen en toen werd ik wakker. Ik stapte monter uit bed en kroop op pappa af die nog achter zijn computer zat te werken, maar die ging ook net naar bed dus die zette me terug in bed. Toen moest ik vreselijk huilen (ik was eerlijk gezegd niet echt verdrietig, maar ik wilde wel graag mijn zin hebben), maar toen pappa er even later bijkroop, vond ik dat wel weer leuk. Ik nestelde me in zijn kommetje en ben daarna aan de ochtend-gymnastiek begonnen. Een knappe jongen die dan nog rustig naast mij kan slapen, haha! Dus toen is mamma ook maar tegen ons aan komen liggen en hebben we nog even liggen dollen. Tot slot nog even melden dat die maaltijd met slechte garnalen van twee weken terug, kennelijk wel héél slecht gevallen is, want de pukkeltjes in mijn gezicht zijn nog steeds niet weg. Pappa vraagt zich af of de zalf die mamma dagelijks op mijn gezicht smeert, niet een averechts effect heeft. Nu gaan we het maar even zonder proberen, en hopelijk helpt de Taiwanese zon ook een beetje.
11-05-'05Hiep hiep hiep, hoera! Otto en Angeles hebben een kindje gekregen. Het is een jongetje en hij heet Dennis. Zondagavond is hij geboren, via een keizersnee (ik weet niet precies wat dat betekent, maar pappa zei dat hij me dat later nog wel zal uitleggen). Vandaag zijn we met Ronald en Jolanda op bezoek geweest, en Ed en Arion waren er ook. Het was gezellig. Dennis is een leuk jongetje, met heel veel pikzwart haar en gekrulde oortjes. Nadat we hem bekeken hadden, ben ik hun trap nog een paar keer opgelopen, want dat vind ik kicken. Verder weinig nieuws, alleen maakten pappa en mamma zich een beetje zorgen om mijn plassertje. Ja hoor. Toen ik net geboren was en pappa en mamma mij wasten in het ziekenhuis, vroeg pappa aan de zuster of hij ook mijn voorhuidje moest terugtrekken. Toen zei de zuster dat dat nog niet kon bij baby's, en dat hij dat pas na een jaar moest doen. Dus gisteren wilde hij het voor het eerst proberen, maar het lukte eerst niet. Later lukte het maar voor de helft, daarachter zat het vast. Ik hoorde pappa al tegen mamma zeggen dat mijn voorhuidje misschien te krap was en dat ik misschien wel geopereerd moest worden. Wat! Gelukkig heeft hij vandaag eerst de consultatie-lijn maar gebeld, en daar zeiden ze dat dit heel normaal was. Het kan nog wel een paar maanden duren voordat het helemaal lukt, en tot die tijd moeten ze het maar zo ver schoonmaken als het lukt. Dat was een hele geruststelling. Ik wist het wel, want hij voelt altijd prima aan en ik zit er graag aan.
05-05-'05Ik wilde vandaag alleen maar even wat schrijven omdat het zo'n leuke datum is :-) En het was ook een bijzondere dag schijnt het, want het was zowel Bevrijdingsdag als Hemelvaartsdag. Mij zegt het niet zo veel, en mamma ook niet, want we gingen vanmorgen naar het centrum an toen bleken alle winkels dicht! Dus toen zijn we maar weer naar huis gegaan. Later zijn we met pappa naar de Mega-Stores gegaan, want die was wel open. Daar hebben we wat gedronken. Het is alweer fris buiten, een graad of 12 maar. Terwijl het vorige week nog 30 was! Ik weet niet of het daardoor komt, maar ik heb een beetje koorts gekregen, 39 graden. Net als een poosje terug. Pappa (en mamma nu ook) weet dat ze zich daar niet zo druk om hoeven te maken, dus ze hebben me maar weer zo'n paracetanogwat-zetpilletje in mijn kont geduwd. Daar hadden ze blijkbaar veel plezier in, maar ik vind het niet zo'n best gevoel. Voor straf heb ik ze tot na middernacht beziggehouden, hehe. Tot de volgende keer!
03-05-2005Nou, die vakantie bevalt me best. 's Morgens ga ik met mamma naar het centrum of de Bogaard, en 's middags speel ik de hele tijd met pappa en mamma, en soms alleen. Ik loop steeds vaker stukjes zelf, in plaats van te kruipen. Lopen vind ik wel wat enger, maar het kost meer moeite om helemaal op mijn knieën te gaan zitten, dan een meter te kruipen en dan weer overeind te komen, dus dan wordt lopen toch aantrekkelijk. Ik praat ook vaker pappa of mamma na. Als pappa 'wawawawa' zegt, zeg ik hem na, en als ie 'huuu huuu huu' zegt, doe ik dat ook. Mamma zegt tegen pappa dat hij mij dat niet moet leren omdat dat geen echte woorden zijn, maar hij zegt dat hij moeilijk met 'reiskostenforfait' kan beginnen. Ik kuch nog steeds regelmatig, maar daar heb ik mee leren leven. Als ik een kuchje aan voel komen, doe ik mijn speentje even uit, ik kuch een keertje goed, en daarna doe ik hem weer in. Ik drink 's nachts ook bijna niet meer bij mamma, waardoor we beter slapen. Ik heb wel de hele nacht mijn speentje in, want dat vind ik lekker. Voordat ik ga slapen, krijg ik nog een keer melk van mamma en dan slaap ik in. Alleen is mijn ritme wel weer veranderd. Ik ging een poosje om 7 uur naar bed, maar dat is voorbij, ik heb nu mijn oude ritme weer terug, dus voor half elf lig ik er niet in. Gisteren zelfs pas na middernacht. Dan wordt pappa wel een beetje gek want hij wil 's nachts werken, maar dan kruipt hij er gewoon even bij, tot ik slaap. Ik weet inmiddels ook hoe ik een Yakult-flesje moet openen. Mamma dacht dat ik dat nog niet kon, dus toen ik op mijn rug lag omdat pappa mijn luier verschoonde gaf ze er eentje aan mij. Maar ik had hem zo open met mijn tanden, dus toen zat ik in één keer helemaal onder, tot in mijn ogen toe. Ik begon hard te krijsen en kon gelijk in bad. Verder heb ik niet veel meer te melden. O ja, mijn nichtje Evelien vertelde dat hun zwarte schaap op de boerderij twee lammetjes gekregen heeft, één zwarte en één witte. Ze hebben ze Duo Penotti genoemd.
Vandaag was een bijzondere dag, want ik ben voor het laatst naar school geweest. Niet in heel mijn leven natuurlijk, maar naar de kinderopvang van Mondriaan. Mamma had voor de laatste keer school, dus was het voor mij ook afgelopen. Ik zal ze missen, want ik had het er altijd erg naar mijn zin (op een enkele maandag na). Vooral mijn juffen waren altijd erg lief voor mij. Mamma had een paar gebakjes voor ze meegenomen, en op de laatste dag heb ik met hen kadootjes gemaakt voor pappa en mamma: een rode papieren tulp met mijn handafdruk erop voor mamma en een geplastificeerd onderleggertje met mijn voetafdrukken erop voor pappa. Ze waren er heel blij mee. Nu ben ik twee weken vrij, dan gaan we naar Taiwan op vakantie, en op 20 juni ga ik naar een nieuwe kinderopvang. Spannend!
Vanmiddag stond er ook nog iets bijzonder op het programma, want we zijn naar het landgoed Te Werve geweest voor een fotosessie gemaakt door ome Ronald. Die had hij nog beloofd voor mijn verjaardag. Het was leuk, hij heeft heel veel fotootjes gemaakt. Alleen was ik supermoe, dus ik kreeg er bijna geen lachje meer uit. Toen het afgelopen was, viel ik in pappa's armen in slaap zodra we Te werve weer afliepen. Ik ben benieuwd naar het resultaat!
25-04-2005Welkom op mijn nieuwe site! Wat, alwéér een nieuwe site!?, hoor ik je denken. Ja, want pappa en ik vonden die
weblog toch een beetje beperkt. Je kunt daar zelf weinig veranderen aan de lay-out en zo, dus hebben we samen besloten om zelf iets te maken waar we wel eigen baas over zijn. Dit is 'm! Hij lijkt nu nog heel lelijk, en dat is ie ook, maar dat komt omdat pappa dit ff snel opgezet heeft. Later maken we hem beter, en dan kunnen we er jaren mee vooruit. Maar het is alweer zo lang geleden dat ik iets van me heb laten horen, dat ik toch alvast iets wilde schrijven. Niet dat ik veel te melden heb, maar even vertellen wat er in de tussentijd gebeurd is: opa is weer terug uit Spanje, ik ben nog steeds druk bezig met oefenen om te lopen, pappa heeft besloten om toch voor twee weken mee te gaan naar Taiwan! (omdat ie mij niet zo lang kan missen natuurlijk), ik kan al moeiteloos een trap op klimmen, mamma is ook geslaagd voor haar Maatschappelijke-Oriëntatie-cursus dus die is nu helemaal klaar met de inburgering, ik doe mijn best om 'pappa' te zeggen (een losse P lukt al en 'tata' ook, nu de combinatie nog), dit alles op uitdrukkelijk verzoek van pappa natuurlijk, mamma heeft zich ingeschreven voor de mode-cursus die in september begint en ik ga vanaf juni naar een nieuwe kinderopvang, ome Leon is blij want PSV is kampioen (en gaat morgen de halve finale van de Champions League spelen), ome Ronald is nog blijer want die wordt full-time fotograaf, en er is een nieuwe paus. Dat was het, nu nog een paar fotootjes en dan ga ik slapen. Tot gauw!
13-04-2005Zo, heh-heh, die hangperiode zit er ook weer op. Na mijn verjaardag verdween ie weer net zo snel als ie gekomen was, dus nu ben ik weer helemaal het mannetje. Pappa en mamma zien er ook een stuk opgeluchter uit. Ik heb ook zulke mooie kadootjes gekregen, dat ik helemaal geen tijd heb om te chagrijnen. Vooral de feestschuur van ome Leon en Maribel en het kinder-tv'tje en het rijwagentje dat ik eergisteren van Vathani en haar man kreeg, vind ik supertof. Als pappa of mamma me mee uit wandelen nemen in huis, wandel ik meteen naar het voorkamertje, waar het speelgoed ligt. Pappa gaat dan meestal "The Sound of Music" zitten spelen op mijn xylofoon, of hij maakt een toren van de blokken, die ik dan zo snel mogelijk omgooi. Verder weinig nieuws. Alles gaat gewoon goed! Hier nog wat fotootjes:
09-04-2005 (2)Zo, daar ben ik nog eventjes, zoals beloofd. Ik heb net mijn
oude dagboek nog even bijgewerkt, dus die is bij deze afgesloten. Als je wilt weten hoe mijn eerste verjaardag verlopen is, kun je dat daar nog lezen, en de plaatjes staan daar ook. Nu ga ik slapen, maar ik zal nog even proberen om hier ook nog een paar plaatjes neer te zetten, om te kijken of dat lukt volgens plan. Tot gauw!
09-04-2005 (1)...Daar ben ik weer! Vandaag open ik mijn nieuwe website: Kim's Plog! Mijn oude website is vol, en je moet toch met je tijd meegaan hè. Dus ik dacht: tijd voor wat nieuws! Het leek me wel een toepasselijke dag, want vandaag vier ik mijn eerste verjaardag!! Op dit moment kan ik niet zo veel schrijven, want we zitten te wachten op de verjaardagsvisite, die ieder moment kan arriveren. Later kom ik nog even terug om te vertellen hoe het geweest is, en misschien een paar fotootjes te laten zien. Want dat is het leuke: op zo'n weblog kan ik de fotootjes meteen tussen de tekst zetten, en niet gescheiden, zoals op mijn oude site. Dus tot later! Groetjes,
Kim.
