jul - dec 2009 | jan - jun 2009 | jul - dec 2008 | jan - jun 2008 | jul - dec 2007 | jan - jun 2007 | jul - dec 2006 | jan - jun 2006 | aug - dec 2005 | apr - jul 2005 | eerste jaar |
27-12-'05Gelukkig Kerstfeest allemaal!! Beetje laat, want Kerst is alweer voorbij, maar goed. Het was weer ouderwets gezellig. Eerste Kerstdag zijn we naar oma geweest en gisteren naar opa. Tante Laura en ome Erno waren er beide keren ook bij, want die hebben zich deze week definitief gesetteld in Utrecht (misschien gaan we deze week even kijken, want ik heb vakantie).
Met oma heb ik weer fijn door het huis gerend en bij opa heb ik iedereen verrast met mijn schoonmakers-act. Daar had ik op school al stiekem op geoefend, maar thuis kenden ze hem nog niet. Toen ik op opa z'n tafel een glas melk half om stootte, rende ik naar de keuken, pakte een handdoek (ik wist in welke la die liggen), rende terug met de doek en ging de tafel schoon staan boenen. Opa zat met open mond te kijken. Pappa keek er ook van op, en zei dat ik thuis juist alles vies maak. Hihi.
Ik heb er weer van alles bij geleerd de afgelopen weken. Ik ken nu ook de geluiden van een eend ('kwekwekwek'), een schaap ('mèèèèèè'), een leeuw ('hrrrrrr') en een auto ('tuut-tuut'). En ik ken er ook weer een hoop woorden bij uit Walt Disney's Grote Woorden Boek, ik klop pappa op z'n rug als hij moet hoesten, en ik loop te bellen zoals grote mensen dat ook doen, met mijn plastic telefoon. Dan kwetter ik even wat in de hoorn, houd dan even stil om naar de ander te luisteren, en kwetter dan weer verder. Meestal zegt de ander niets terug, maar dat geeft niets.
Wat ik nog wel moet leren, is pappa op de juiste manier wakker maken als ik me verveel. Vorige week probeerde ik het door hem met de rand van de vliegenmepper vlak onder zijn oog te slaan, maar dat was een slecht idee, want hij veerde op met een schreeuw en vloekte als een ketter. Hij was erg boos en gaf me een lel. Ik zette het op een huilen, dus toen nam mamma me in haar armen en knuffelde me. Pappa gaf me gelukkig ook weer een aai over mijn bol en al die aandacht beviel me goed, dus ik huilde er nog een beetje extra hard bij. Helaas lijken pappa en mamma het te kunnen horen wanneer ik echt verdrietig ben en wanner ik huil voor de aandacht, want toen begonnen ze me uit te lachen. Toen hield ik er maar mee op. Dus daar moet ik ook nog een beetje aan werken.
Wat wel weer goed gaat, zijn puzzels. Ik leg de stukken moeiteloos op de juiste plek. Soms plaag ik pappa en mamma een beetje door expres een stuk op de verkeerd te leggen en dan pappa te imiteren: "Neeee". Op school ging het ook weer top. Zo goed zelfs, dat ik in het nieuwe jaar al naar de Libellen mag (nu zit ik nog bij de Krekels). Bij de Libellen zitten kinderen van 2 jaar en ouder die bijna allemaal al kunnen praten, maar de juf zegt dat ik voortdurend uitdagingen zoek, dus daar pas ik wel tussen met mijn 20 maanden.
Ik vind het ook een goed idee, want ik mag er nu ook al vaak bij zitten en daar gaat alles veel sneller. Vooral met treinrails aanleggen en daar een houten treintje overheen laten rijden, kunnen we ons hele dagen vermaken. En verstoppertje spelen doen we ook vaak. Ik snap wat de bedoeling is en weet altijd een goed plekje te vinden. Vaak word ik nog wel snel gevonden omdat ik dan gewoon een deken over me heen getrokken heb, maar toch.
Het enige wat minder ging afgelopen week, was dat ik weer een zogenaamde 'fase' had. Daar schijn je als kind af en toe doorheen te moeten, en daar vind ik dus niks aan. Thuis heb ik me een paar dagen lang huilerig en hangerig gedragen en op school kon ik ook één dag mijn draai echt niet vinden. Daar kwam nog bij dat ik samen met een paar andere kinderen een virusje opgelopen had dat onze ogen deed zwellen en de oogsmeer- en snot-produktie stimuleerde, dus dat viel niet mee.
Maar gelukkig is dat ook weer voorbij. Soms als ik thuis op de grond zit, schiet me een liedje te binnen waar we op school op gedanst hebben, en dan zit ik te swingen en de muziek te neuriën. Met pappa heb ik een wandeling gemaakt langs bejaardencentrum Westhoff, en daar kwamen we een juffrouw van school tegen die haar hond liep uit te laten. Die blijkt gewoon aan de overkant van het plein te wonen. Die gaan we vanaf nu dus geen juffrouw meer, maar buurvrouw noemen. Ze had een slingerding bij zich waarmee ze de bal van de hond heel ver weg kon gooien. Ik heb er geboeid naar staan kijken, want die hond was binnen tien minuten totaal afgepijgerd. Toen ging de juf weer naar binnen. Pappa zei dat ze zoiets ook voor kleine jongetjes uit moesten vinden. Leuk hoor.
De familie Stigter is ook weer een nieuw lid rijker, want Rob, pappa's neef waar hij in zijn jeugd mee opgegroeid is, is voor het eerst vader geworden. Cas heet het jongetje, en alles gaat goed. We hebben al en paar foto's van hem opgestuurd gekregen. Het vriest nu buiten, dus ik mag weer tussen pappa en mamma in slapen, dat is heerlijk. 's Avonds neem ik afscheid van alle dingen in de kamer. Maar dat doe ik soms ook al als ik met mamma een beker melk ga halen in de keuken.
12-12-'05Raad eens wie hier is! Precies, ik. Het is alweer 12 december, Sinterklaas is alweer een week naar huis. Het waren erg gezellige dagen! Zaterdag hebben we het bij oma gevierd, zondag bij opa en maandag op school. Bij oma waren Leon en Opa Stigter er ook, en hebben we een spelletje met een dobbelsteen en kadootjes gedaan, en daarna hebben we gegeten met kleine pannetjes op een rooster, gourmetten heet dat of zo. Ik heb bij oma op schoot gezeten en heb er weer een ouderwets troepje van gemaakt. Daarna heb ik met oma treintje gespeeld, zij was de locomotief en ik de wagon, en zo zijn we het hele huis door gelopen.
Zondag bij opa waren er heel veel kadootjes en grote gedichten, vooral voor mij en mijn neefje Robinho. Maar die was er zelf niet, want hij zat in Spanje met tante maribel. Maar ome Leon was er wel weer, bij hem heb ik op schoot gezeten en geholpen om de pakjes uit te pakken. Daarna hebben we patat gegeten.
Maandag op school vierde ik het voor de derde keer op rij, er waren ook veel vaders en moeders bij, en voor mij was oma erbij. Toen heb ik Sinterklaas voor het eerst echt van dichtbij gezien, want hij kwam langs met twee zwarte Pieten. Wat heeft die man veel haar! Ik denk dat zijn scheerapparaat kapot is, want hij heeft een onwijze baard. Maar ik vond hem wel aardig, want hij had voor mij een kadootje meegenomen met een gedichtje erbij. Mijn kadootje was een knuffel-maan, maar ik vond het kadootje van het jongetje naast mij eigenlijk leuker, want die had een auto gekregen. Die heb ik van hem afgepakt zodra ik de kans kreeg. Helaas kregen ze het in de gaten, toen moest ik hem teruggeven. Maar zodra de kans zich voordeed, heb ik hem weer teruggepakt. Uiteindelijk moets ik hem toch weer teruggeven, maar dat is ook niet zo erg, want ik had bij opa en bij oma ook al een paar mooie auto's gekregen. Ik heb nu naast mijn brandweerwagen ook nog een ambulance en een politieauto, die allemaal zelf kunnen rijden en een sirene hebben. Ik vind ze zwaar kicken. Daarnaast heb ik blokken en puzzels en lego gekregen.
Verder gaat alles ook nog steeds goed, hoewel ik vorige week wel een paar moeilijke dagen had. Ik weet ook niet waar dat nou ineens weer vandaan kwam, maar ik voelde me gewoon niet blij. Op school had ik nachtmerries en lag te schreeuwen en trappelen in mijn bed. De juf kon me niet eens wakker krijgen. Thuis heb ik een uur op de vloer liggen schreeuwen van boosheid, en toen ik de volgende dag wakker werd, voelde ik me nog precies hetzelfde en heb ik het ook weer op een schreeuwen gezet. Pappa en mamma wisten niet goed wat ze met me aan moesten. Ze dachten dat dit gewoon weer zo'n periode was dat ik iets nieuws leerde waardoor mijn wereld er plotseling anders uitzag dan ik gewend was, zoals ook in "Oei, ik groei" beschreven staat.
Dus ze hebben me maar een beetje laten begaan en dat werkte, want in de loop van de dag voelde ik me alweer wat blijer en 's middags was het helemaal over. Toen was ik juist extra blij, en tot vandaag heb ik het prima naar mijn zin. De juf zei ook tegen pappa dat ik de hele dag aan één stuk door aan het kletsen was. Ik weet niet of het daardoor kwam, maar ik hoorde mamma aan pappa vragen of ze nog een tweede kindje zouden nemen. Maar daar had pappa nog niet zo'n oren naar, geloof ik. Hij vindt het wel best zo met maar één kind, zo heeft hij tenminste ook nog tijd voor zijn werk en sporten zegt hij. Misschien over een paar jaar. Nou ja, ik vind het ook wel best zo, want nu krijg ik alle aandacht, en daar houd ik van.
Weet je wat we gezien hebben toen pappa me naar school bracht op de ochtend dat ik zo'n huilbui gehad had? Groene vogels! Heel veel, ze zaten aan het hek bij school van de vetbolletjes te eten die we daar opgehangen hadden met de juf. Het waren parkieten zei pappa, die een paar jaar geleden uit de kooi op Te Werve ontsnapt waren en sindsdien in Rijswijk rondvliegen. Het was een heel mooi gezicht, alleen jammer dat ze wegvlogen toen wij aan kwamen fietsen. De juf zat net met alle kindjes voor het raam naar de vogels te kijken, dus die waren er ook niet zo blij mee dat wij ze wegjoegen. Gelukkig waren ze niet boos, want dat had ik even niet kunnen gebruiken.
Ik kan trouwens al heel veel dierengeluiden nadoen, wist je dat? Ik weet dat een hond 'wawawa' doet, een slang 'sssss', een poes 'miauw' en een paard 'hihihihi'. En ik leer er nog meer bij, want ik oefen elke dag met pappa in het grote woordenboek. Soms kan ik 's morgens niet wachten om weer te gaan oefenen, maar dan ligt pappa nog te slapen. Dat heb ik de laatste keer opgelost door wat drinkyoghurt over hem heen te gieten, toen was hij wel wakker. Helaas wilde hij nog verder slapen, en een paar pantoffels op zijn hoofd hielpen ook niet.
Zelf word ik altijd rond een uurtje of 8 wakker, dan rek ik me uit en dan roep ik: "Klaar!". Dan klim ik uit bed en ren naar de koelkast om er een Yakultje of Breaker met vruchtenyoghurt uit te halen. Ik heb dan echt weer zin in een nieuwe dag!
01-12-'05Nou, het waren me de twee weekjes weer wel. Ik was weer ziek, maar nu echt! Het begon afgelopen vrijdag, ik was verkouden dus ik had al slecht geslapen door al dat hoesten, maar pappa bracht me toch maar gewoon naar school. Maar even later kreeg ik koorts. De juf heeft het nog even aangekeken, en me naar bed gebracht, maar toen ik wakker werd, had ik al 40 graden. Dus belde de juf pappa met het verzoek om mij op te komen halen.
Maar pappa had een probleem, omdat op dat moment de heftigste storm in Nederland sinds jaren buiten aan de gang was. Er werden windstoten gemeten van meer dan 170 kilometer per uur en het regende keihard. Dus pappa kon me niet komen ophalen op de fiets. Hij wilde een taxi bellen maar die kon pas over 20 minuten komen, en Jolanda was niet thuis, dus hij wist het eventjes niet. Gelukkig kwam juffrouw Kim toen helemaal uit zichzelf op het idee dat het lastig zou zijn voor pappa op de fiets, dus belde ze pappa met het voorstel om mij te komen brengen met de auto. Dus dat hebben we toen gedaan. maar net toen we het Ledeganckplein op reden, kreeg ik het zo slecht dat ik de hele auto onder kotste. Dus toen we bij pappa aankwamen en hij de deur opendeed, trof hij een grote troep aan. Gelukkig vond juffrouw Kim het niet erg, het was toch al tijd om de auto eens schoon te maken, vertelde ze.
Dus toen heeft pappa me verschoond en me verzorgd tot mamma thuiskwam. Ze hebben zo'n paracetamol-zetpilletje in mijn kontje geduwd en toen zakte de koorts al. De rest van het weekend ben ik door blijven kwakkelen. Ik heb zaterdagavond nog twee keer overgegeven en heel veel gehoest. Daardoor raakte ook mijn maag overstuur zodat ik iedere keer weer kotsneigingen kreeg, en werd ook mijn keel helemaal rauw, wat pijn deed bij iedere hoest. Tot overmaat van ramp kwamen er ook nog twee hoektanden en een paar kiezen door in mijn bovenkaak, kortom, het was algehele ellende.
Op maandagmorgen moesten we naar het ziekenhuis in Delft, niet voor mijn ziekte, maar naar de dermatoloog, vanwege mijn uitslag. Die bevestigde wat onze eigen dokter eerder ook al vastgesteld had, dat ik constitutioneel (of atopisch) eczeem heb. Net zoals tante Laura, en naar nu blijkt, ook overgrootvader de graaff had, want opa vertelde dat die altijd zijn benen zat in te smeren tegen de eczeem. Het zit dus gewoon in de familie. Nou, daar ben ik lekker mee. Gelukkig wordt het meestal een stuk minder als kinderen 3 zijn, dus daar hoop ik dan maar op.
Het grappige was wel, dat door die koorts mijn uitslag stukken minder werd, het was zelfs praktisch verdwenen. Dat effect heeft warmte nou eenmaal op die rode plekken van mij, ik merk het ook als ik lang in de zon loop, zoals dit voorjaar in Taiwan. Maar de dokter heeft me toch maar drie nieuwe zalfjes voorgeschreven, waaronder een supervette zalf die iedere avond gesmeerd moet worden en een teerzalf, die om de andere dag 's morgens moet. Ze zei dat we ook nog bloed moesten prikken in het laboratorium, maar toen we daar aankwamen stond er zo'n lange rij, dat we besloten om hem te smeren. Mijn bloed is toch wel goed, dat is een poosje geleden al eens getest, en pappa wilde opa niet zo lang laten wachten, want die zat buiten in zijn busje.
Dus toen waren we klaar, en besloten pappa en opa me toch maar weer naar school te brengen, omdat ik geen koorts meer had, althans, dat dachten ze. Maar mamma had de thermometer kwijtgemaakt, dus ze wisten het niet zeker. Maar ze hadden mooi fout gegokt, want ze hadden me nog niet naar school gebracht, of juffrouw Marloes belde pappa met de mededeling dat ik 38 graden koorts had en dat ik weer opgehaald moest worden zodra de 39 bereikt was. Toen ben ik gaan slapen, en ik was zo moe, dat ik 4 uur achter elkaar heb liggen snurken.
Maar zoals wel vaker, liep de koorts weer op in mijn slaap, dus toen is pappa me toch weer komen halen. Ook die nacht had ik weer een slechte nacht, en pappa zei dat hij erg met me te doen had, toen hij me in mijn slaap allerlei verkrampte bewegingen zag maken, omdat ik overal pijn had. Hij zei dat hij wilde dat hij de pijn over kon nemen, zodat ik lekker kon slapen. En wat denk je: precies een dag later was ik weer helemaal hersteld, en was pappa zo ziek als een hond! Gek hè. Dat ging zo: in de loop van de nacht verdween de koorts bij mij en werd pappa juist ziek, waarschijnlijk was het zijn oude allergie die weer opspeelde, en zat het stofje waar zijn maag en darmen op reageren in de taugé die bij de babi pangang van de vorige avond zat. Dus pappa is die nacht helemaal leeggelopen (gedeeltelijk in bed, bah), terwijl ik me 's morgens eigenlijk best goed voelde.
Toen heeft pappa me toch maar weer naar school gebracht omdat mamma naar school moest en hij zo niet voor me kon zorgen, en dat was een goede beslissing, want op school verdwenen in de loop van de ochtend ook mijn andere klachten, en was ik weer helemaal het mannetje. Maar pappa heeft een rotdag gehad met veel buikpijn, hoewel hij eigenlijk wel blij was dat hij de pijn van mij overgenomen had, zoals hij gewenst had. Gelukkig voelt hij zich nu ook weer beter. Tot zover het medisch rapport van de familie de Graaff.
Is er verder nog wat gebeurd? Jawel, maar geen grote dingen, alleen wat kleine dingetjes. We zijn vorige week woensdag met de hele klas naar Sinterklaas geweest, die op bezoek kwam in Steenvoorde. Maar ik begreep er nog niet zoveel van, dus zodra die goede man binnenkwam, sukkelde ik in slaap. Ik werd pas weer wakker toen iedereen keihard begon te zingen. Verder word ik steeds beter in klimmen. Ik klim overal op waar ik kan, en kan nu ook helemaal zelfstanding in en uit de hoge kinderstoel klimmen die bij opa staat, voor als we aan tafel gaan.
Ook heb ik er weer een paar woordjes bijgeleerd, bijvoorbeeld "nounounou" (die heb ik van opa) en een paar dierennamen. Want pappa zit me elke dag voor te lezen uit het grote woordenboek van Walt Disney, en dan moet ik aanwijzen waar alle dieren zijn. Ik weet er al heel veel, zoals de vogel, de olifant, de tijger, de kikker, de slang, de oude man, het meisje, de bal, het water en nog veel meer. En 'slang' zeggen lukt ook al aardig. Wat nog iets minder goed lukt, is zelf op het potje gaan. Pappa en mamma hebben een stoere blauwe pot voor me gekocht bij de Prénatal, maar als ze me erop zetten, plas ik maar een klein beetje. De rest doe ik even later in mijn broek. Maar alle begin is moeilijk, dus dat gaan we nog meer oefenen.
Verder is mamma mij een keer tegengekomen op haar school, terwijl ik niet op haar school was, weet je hoe? Ze ging daar op de computer via Google naar plaatjes van schoenen zoeken, en op de tweede resultatenpagina zag ze een jongetje met tijgerpantoffels staan. Ze dacht: hee, ik ken dat jongetje. Dat was ik! Google heeft ook alle pagina's van mijn oude dagboek geïndexeerd, dus zo kon het gebeuren dat mamma mij zomaar puur toevallig tegenkwam. Leuk hè.
Zo, heh-heh, nu heb ik wel weer genoeg getypt, ik zal weer wat schrijven na dit weekend, als we bij oma en bij opa Sinterklaas gevierd hebben. Ik hoop dat ik veel kadootjes krijg. Tot dan!
17-11-'05Nou, dat ziek zijn viel achteraf hartstikke mee, het is maar bij één keer spugen gebleven, gelukkig. Het gaat juist heel erg goed met mij. Op school hebben ze nu weer een nieuwe hobbelkoe aangeschaft, en die vind ik werkelijk supertof. Ik trek hem zo ver als ik kan naar achteren en vlieg dan weer naar voren, het lijkt de kermis wel. Ook is er een kinderwagentje dat ik graag door de kamer duw. Op vrijdag, als ik altijd wat minder zin in school heb omdat er dan minder kinderen zijn en juffrouw Fleur er ook niet is, brengt dat ding mij redding.
Ik vind het het leukst als het lekker druk is en Fleur vaak naar me toe komt om me te knuffelen. Ik speel vooral met de meisjes en dat komt goed uit, want die spelen ook graag met mij. Ze komen allemaal naar me toe, vooral de wat grotere meisjes. Soms nemen ze me bij de hand om me wat te laten zien, of te spelen. We hebben zoveel om mee te spelen! We hebben een kinderkeukentje met pannen en andere dingen, er is een kappershoek met koppen met pruiken die we kunnen borstelen en versieren, er is een lange kruipslurf, en vandaag toen pappa me kwam ophalen om 6 uur was ik net iemand aan het bellen met de rode kindertelefoon, samen met het dochtertje van juf Mariko.
Het is alweer vroeg donker buiten, en pappa vertelde me dat hij soms voorat hij naar binnen komt eerst een poosje van buitenaf staat te kijken hoe ik aan het spelen ben. Nou, dat is niet zo vreemd, want dat doen alle ouders.
Vandaag is er een nieuw kindje bijgekomen. Zijn vader rijdt op een ambulance en daar zal hij ook vaak dat jongetje mee komen ophalen. Dus de juffen hebben alle ouders al gewaarschuwd dat ze zich geen zorgen hoeven te maken als ze een ziekenwagen buiten zien staan. Sinterklaas is trouwens ook weer in het land. Binnenkort gaan we met z'n allen naar hem toe!
Thuis gaat het ook goed, mamma heeft een hele mooie rok gemaakt op haar nieuwe naaimachine. Niet voor mij natuurlijk, maar voor school. Ze kreeg er een 9,5 voor en was de beste van de klas.
Mijn uitslag is de laatste tijd helaas weer wat heftiger. Die bioresonantietherapie heeft echt niets geholpen. Dus gaan we binnenkort in Delft maar eens naar een dermatoloog, dan kan die er eens naar kijken. Mijn voorhuidje zit ook nog steeds half vast. In het ziekenhuis hadden ze na mijn geboorte gezegd dat dat na een jaar over moest gaan, maar dat is dus niet gebeurd, hij zit nog steeds tot halverwege mijn eikeltje zeg maar. Op zich geen probleem, maar ik hoop niet dat ie dan over een poosje door de dokter losgemaakt moet worden. Opa zei dat dit bij hem ook moest gebeuren toen hij klein was, en dat het toen erg pijn deed. Nou ja, dat merken we later wel. Voorlopig houden pappa en mamma hem maar goed schoon. Dat doen ze samen als ik in bad ga, pappa neemt mijn piemeltje onder handen en mamma zet de douchestraal erop. Ik moet dan lachen, want ik vind het een leuk dingetje. Ik zit er graag aan.
Afgelopen zondag heb ik tante Laura weer gezien, die was even terug uit Spanje. Ze was op bezoek bij opa, en ome Leon, tante Maribel en neef Robin waren er ook. Laura vertelde dat ze huizen ging kijken in Utrecht omdat ze gauw weer in Nederland komt wonen. Ome Erno heeft al een hele leuke baan gevonden. Laura heeft me ook een verhaaltje over twee beren voorgelezen en we hebben lekker fruit met slagroom gegeten, dus het was gezellig.
07-11-'05Ik ben een beetje ziek. Ik lag al te slapen, maar toen werd ik wakker en begon zomaar ineens een beetje te spugen en erg te hoesten. Ik hoop dat het eenmalig is, want dit is niets voor mij. Gelukkig mag ik straks naast mamma slapen en bij haar drinken, dus dan zal ik me wel weer wat beter voelen denk ik.
Voor de rest gaat alles juist erg goed met mij. Vorig weekend zijn we naar Centerparcs "De Eemhof" geweest met alle vrienden van pappa en mamma, en dat was super. We hebben alles gedaan, spelletjes, wandelen, winkeltjes bekeken met mamma (natuurlijk), gevoetbald met pappa in de tuin, en heel laat opgebleven. Ik vond het leuk om een heel weekend tussen al die vrienden te zitten, en ik kon het met iedereen goed vinden (en zij ook met mij geloof ik). Zelfs Doemoes, de grote hond van Paul en Maren, was veel vriendelijker dan ie eruit ziet.
Ik ben het meeste opgetrokken met Jacques, die ging met pappa en mij mee naar het zwembad en paste op me toen pappa ging tennissen op maandagmorgen. Jacques is zo aardig! Dat zwembad was een hele ervaring op zich. Ik was wel eens eerder in een zwembad geweest, maar niet in zo'n grote. Ik keek mijn ogen uit en moest eerst wel even wennen in het kikkerbadje tussen allemaal andere kinderen, maar voelde me toch snel thuis. Daarna ben ik met pappa en Jacques het hele zwembad door geweest en hebben we alles gedaan: het kinderglijbaantje, de korte glijbaan en zelfs de lange glijbaan. Ook de wildwaterbaan, het bubbelbad en de hele steile glijbaan hebben we niet overgeslagen. Ik vond alles even leuk, alleen toen pappa en ik aan het eind van de lange glijbaan met een noodgang in het water terecht kwamen, gingen we helemaal koppie onder, en daar schrok ik toch wel een beetje van. Ik kwam proestend weer boven. Maar de meeste tijd heb ik gewoon in het kikkerbadje doorgebracht, daar kon ik lekker min gang gaan en alles zelf ontdekken, zoals op mijn buik van de glijbaan af. Alle vrienden kwamen af en toe even kijken en lieten me van het glijbaantje glijden (vooral Ronald), kortom, het was allemaal erg gezellig. Zo gezellig, dat we bijna geen foto's genomen hebben!
En wat ook bijzonder was, was dat ik voor het eerst een nacht geslapen heb zonder mamma in de buurt. Want die was zondagmiddag al naar huis gegaan met Campo en Kim omdat ze nog huiswerk moest doen, dus toen bleven pappa en ik alleen achter. Ik heb haar bijna niet gemist omdat we zoveel te doen hadden en pappa met tot 's avonds heel laat bezig hield, zodat ik in één keer in slaap zou vallen. Dat deed ik ook, maar toen ik er 's morgens om kwart voor zeven achterkwam dat mamma er niet was, heb ik wel even ons hele huisje bij elkaar gebruld. Dus ome Leon en tante Maribel en Ot en Angeles waren ook allemaal erg vroeg wakker. Maar verder ging het erg goed en ik heb een hele mooie brandweerauto van mamma gekregen, én ik heb voor het eerst 'pappa' gezegd (pappa sprong een gat in de lucht!), dus ik hoop dat we snel weer gaan.
Verder niet zo veel nieuws. Ik heb inmiddels ook het woordje 'nee' toegevoegd aan mijn vocabulaire, dus dat kan ik mooi gebruiken als pappa me vraagt om de trap op te lopen als we thuiskomen na school (dan blijf ik liever nog even in het portiek spelen), of als hij een slokje van mijn drinken vraagt.
Ook het zwaaien heb ik uitgebreid. Naast bussen, trams en treinen, begroet ik nu ook auto's. Ik ben dus behoorlijk wat aan het zwaaien als we buiten zijn. Toen opa ons afgelopen zondag kwam halen en we op de snelweg achter een bus reden, heb ik het hele stuk gezwaaid en geroepen naar die bus. Ook als ik zelf met mamma met de bus naar het centrum ga, groet ik de bus als we uitstappen. Dat vind de chauffeur meestal wel leuk. Ook andere passagiers vinden het leuk en die zwaaien dan naar me terug, kortom, ik vermaak me best!
27-10-'05Er zijn nog wat fotootjes nagekomen uit Spanje dus die wilde ik even laten zien, en bovendien heb ik weer van alles te vertellen. Weten jullie wat ik deze week voor het eerst helemaal zelf gedaan heb? Geplast op de wc! Op school lopen de kleine kinderen (waaronder ik) vaak mee met de grote kinderen als ze naar de wc gaan zodat we de kunst af kunnen kijken, en maandag zag juffrouw Fleur tijdens het verschonen van mijn luier dat er net een druppeltje uitkwam bij mij. Dus toen nam ze me snel mee naar de wc, zette me op het krukje, en daar ging ik. Het lukte perfect! De juf was erg trots op me, en ik zelf ook. En pappa en mamma ook, toen ze het later hoorden. Dit gaan we vaker doen!
Vorige week vrijdag waren ze trouwens ook al trots, toen juf Mariko en Agnitta vertelden dat ik zo'n slim mannetje was. Als ze een opdracht geven aan de kinderen, bijvoorbeeld bladeren oprapen buiten in het park en die in een zak stoppen, begrijp ik het altijd heel snel. Sommige andere kinderen gaan dan alleen maar met de bladeren lopen gooien, maar ik snap het als de juf uitlegt dat we er binnen iets leuks mee gaan doen, dus ik stop ze netjes in de zak. Ook opruimen kan ik goed. Ik vind het leuk om met een paar andere kinderen de stukken van onze houten spoorrails en het treintje bij elkaar te zoeken en die in de doos te doen.
Mijn favoriete vriendje is Mans, die is ouder dan ik (twee geloof ik), en die is ook slim zeggen ze. Wij liggen elkaar wel, en kunnen erg met elkaar lachen. Jammer dat hij er alleen op maandag en vrijdag is.
Pappa hoort deze verhalen altijd met genoegen aan van de juf, en vertelt ze thuis aan mamma. Soms als pappa me wegbrengt of op komt halen, stelt ie zich eerst even verdekt op (denkt ie, maar iedereen ziet hem hoor) om te kijken wat ik doe. Soms moet ik aan het begin van de dag even wennen, maar dan komen er altijd snel kindjes op me af om met me te spelen. Vooral van het dochtertje van juffrouw Kim, Mickey, krijg ik nu veel aandacht. Die is ook ouder dan ik, maar we spelen veel met elkaar. Kim en pappa moesten er wel om lachen dat als je zegt dat Mickey en Kim met elkaar spelen, je ook zou kunnen denken dat Mickey het jongetje en Kim het meisje was. Ja, dat heb je met die namen van tegenwoordig hè. Als je ziet wat voor inheemse namen er allemaal op de persoonlijke laatjes van de kinderen in de hal staan! Terwijl we allemaal Nederlandertjes zijn. Nou ja, ik half Nederlands dan ;-)
Woensdag ben ik weer met pappa en oma naar de bioresonantietherapie geweest. Dan bindt die dokter elektrische bandjes met snoertjes aan mijn voeten en houdt pappa, waar ik bij op schoot zit, een plastic lap op mijn rug waar ook elektriciteit uit komt, of trillingen of zoiets. Dan doet die dokter een uur lang allemaal verschillende therapietjes met me, om mijn allergieën af te breken. Maar we zijn tot de conclusie gekomen dat het niet werkt. Tenminste, misschien is mijn allergie wel weg, maar dan heeft die uitslag op mijn lijf een andere oorzaak. Dus binnenkort gaan pappa en mamma naar de dermatoloog met mij zodat die er eens naar kan kijken. We gaan volgende week nog één keer naar de bioresonatietherapie toe om de behandeling af te ronden. Ik vind het best, ik ben er niet dol op, maar met oma erbij kan ik lekker spelletjes met haar doen dus dat is gezellig.
Vandaag kwamen pappa en mamma onverwachts bij mij op school, om een gesprek van tien minuten te houden met Kim en Marloes over hoe ik het doe. Dan doen ze met alle kinderen, we hebben al heel wat ouders stiekem binnen zien komen (in de hoop dat hun kindjes ze niet zouden zien, maar dat deden we wel, dat roepen we gewoon naar elkaar). Pappa en mamma kregen alleen maar positieve dingen te horen over mij, en daar waren ze erg blij mee. Pappa vond dat mamma wel een beetje weinig zei, maar toen ze naar buiten liepen, vertelde mamma dat ze gewoon geëmotioneerd was om van de juffen te horen dat ik het zo goed doe. Lief!
Ze kregen ook een verslagje mee waar alles in stond. Dat zal ik hieronder ook even neerzetten. Marloes vertelde dat ik me de kaas niet van het brood laat eten, als een kindje iets van mij afpakt, pak ik het meteen weer terug. Desnoods moet ik er een paar minuten achteraan lopen, maar terugkrijgen zal ik het. Ook ben ik erg behulpzaam. Als de juf met een trapje iets aan het plafond wil hangen en ze voelt iets achter haar op de trap, dan weet ze al dat ik het ben om mijn hulp aan te bieden. Ook enige jaloezie is mij niet vreemd. Als we met zijn allen gaan wandelen en alle juffen hebben een kindje bij de hand en ik heb niemand, sta ik gewoon stil om de hele boel op te houden. Als een juf dan het handje van een kindje loslaat, kom ik snel weer in beweging om de lege plek in te nemen. Ja, dat klopt allemaal wel, haha, ze hebben goed opgelet :-)
Ik kan nu al een paar woordjes zeggen, en begrijp er nog veel meer. Als pappa of mamma me vragen waar mijn neus, oor, wang, mond of hand zit, wijs ik die zo aan. De woordjes die ik nu kan zeggen, zijn: auto ("toto"), mamma, poes, vies, dag bus, dag trein, dag tram en kijk eens. Die laatste vier dingen zijn nog niet zo duidelijk herkenbaar, maar die vind ik wel het leukst om te zeggen. Altijd als ik ergens een bus, tram of trein ontwaar, zwaai ik enthousiast en roep dag!
Na het gesprek met de juffen namen pappa en mamma me mee, want het was al half vijf. We zijn naar de Bogaard gelopen, en hebben daar wat lekkers gegeten. Althans, pappa en mamma aten wat lekkers, want ik had op het binnenpleintje een serie fonteintjes uit de vloer ontdekt en daar rende ik op af. Voordat pappa en mamma in konden grijpen, was mijn hele broek al nat. Toen hebben ze me maar mijn gang laten gaan, en ik vond het geweldig. Die straaltjes kwamen gewoon uit de grond, en daar kon ik in klappen met mijn handjes, doorheen rennen, aan likken en proberen ze tegen te houden met mijn voet. Toen ik na een kwartier klaar was, was er geen droog plekje meer op mijn lijf, ik was helemaal doorweekt. Dus toen heeft pappa me maar tot op mijn rompertje uitgekleed en daarna zijn warme houthakkersoverhemd om me hen geslagen, en zijn we naar huis gegaan. Daar ben ik als een blok in slaap gevalen. Ik moet fit zijn voor morgen, want dan gaan we om 1 uur naar Centerparcs, joepie!
18-10-'05We zijn weer terug uit Spanje! Het was een gezellige korte vakantie, en de surprise-party voor tante Laura was erg geslaagd. Vorige week vrijdag vertrokken we, ome Leon kwam ons ophalen want we zaten in hetzelfde vliegtuig als hij en oma en Jan. Het vliegtuig had wat vertraging, maar dat gaf niet, want oma en ik vermaakten ons best in die hal.
In Madrid had ome Erno een mooi hotel voor ons geregeld in het centrum, alleen hadden we geen bad in onze kamer. Dat vond pappa wel een beetje matig voor honderd euro per nacht, dus toen is hij naar de receptie gelopen, en de volgende dag zijn we naar een kamer met bad verhuisd (voor dezelfde prijs). 's Ochtends gingen we ontbijten in het hotel. Toen we de eetzaal binnenkwamen, kwam er een verbaasde vrouw op ons af, die tegen pappa zei: ik ken jou. En toen ze mij zag staan, zei ze: en hem ken ik ook. Pappa had haar nog nooit gezien en ik ook niet, dus hij vroeg waarvan. Toen zei ze dat ze een paar dagen terug op internet gezocht had naar een hotel in Madrid, en al zoekend was ze op mijn website terecht gekomen, vreemd genoeg. En nu zag ze ons zo de eetzaal binnenkomen daar! Gek hè. Verder was het ontbijt erg lekker, met croissantjes en cake en tortilla.
Daarna zijn we naar het Retiro Park gelopen, waar de surprise party van start ging. Wij drietjes zouden laura het eerst ontmoeten, omdat het ons wel een leuk idee leek om mij in een T-shirt met tanta Laura's portret en "Hoera! Tante laura 30 jaar" erop naar haar toe te laten lopen. Oebele, de vader van Erno, bleef in onze buurt als fotograaf.
Eerst zagen Laura en Erno niet aankomen, maar toen riep Oebele opeens: op rechts!! Daar liepen Laura en Erno al vlakbij. Dus Oebele dook weg achter een boom en pappa (vermomd met een gekke pruik en een zonnebril) en mamma en ik liepen op Laura af. Toen ze me zag, keek ze even heel vreemd. Eerst herkende ze zichzelf op mijn shirt, toen herkende ze mij, en toen ze pappa onder zijn pruik en mamma ook herkende, had ze door wat er aan de hand was, en moest ze even snikken. Daarna werd het feest alleen nog maar groter, want ze kreeg aanwijzingen waar ze de volgende verrassingen kon vinden, en zo ontdekte ze over het hele park verspreid allemaal vrienden en familie die speciaal voor haar naar Madrid gekomen waren.
Toen iedereen ontdekt was, gingen we met z'n allen wat drinken en taart eten, en zo is het een hele gezellige dag geworden. We hebben gepicknickt en 's avonds hebben we dezelfde verrassing nog eens overgedaan in een bar verderop in Madrid (Laura dacht eigenlijk dat ze met Erno een reisje zou gaan maken, maar ze kregen zogenaamd autopech precies voor de bar). Om ongeveer tien uur zijn wij naar huis gegaan, want ik moest naar bed. Jammer, want ik had het best naar mijn zin en kreeg behoorlijk wat aandacht van die vriendinnen van Laura.
De volgende dagen hebben we een beetje door madrid gelopen en gewinkeld. Pappa is een paar keer een internetcafeetje in gedoken en mamma en ik hebben wat kleren gekocht. Ook hebben we het koninklijk paleis bezocht en in de tuin gewandeld. Leuke speeltuin hebben ze daar!
Gisteren gingen we weer naar huis. Oma zat weer in hetzelfde vliegtuig, dus daar heb ik gezellig het gangpad mee op en neer gewandeld. Toen we weer boven Nederland waren moest de piloot even inhouden omdat het druk was op Schiphol, dus toen gingen we heel laag vliegen en vlogen we recht over Den Haag. We konden ons eigen huis en het plein zien!
Nu is het wel weer even wennen in Nederland, want het is plotseling behoorlijk koud geworden, brrrr. Gelukkig hebben we net op tijd een kacheltje gekocht.
09-10-'05Vandaag ben ik precies anderhalf jaar. Opa belde uit Spanje om ons te feliciteren. Daar zit hij weer sinds afgelopen donderdag, alleen heeft hij het niet zo naar zijn zin, omdat er bijna niemand op de camping staat en het restaurant ook dicht is, omdat de kok en zijn vrouw met ruzie vertrokken zijn. Dus dat is pech. Hij had misschien beter hier kunnen blijven, want hier is het prachtig weer. De zomer is toch nog een beetje teruggekomen.
Wij zijn vandaag de stad in geweest. Niet om mijn anderhalfde verjaardag te vieren, maar gewoon om te ontbijten bij de V&D en een beetje te shoppen. Daarna wilde pappa me nog op de fiets meenemen naar een speeltuin, maar ik viel op de fiets in slaap, dus toen zijn we maar naar huis gegaan. Mamma is met de bus naar huis gegaan. Die vindt het wel lekker rustig om even zonder mij te zijn, want ik ben soms een beetje lastig vindt ze. En dat klopt ook wel, want ik ben al een behoorlijk eigen meninkje aan het ontwikkelen. Naar pappa luister ik meestal ook niet, als hij me bij zich roept om mijn luier te verschonen of zo. Dus kijken pappa en mamma iedere week naar "Supernanny" op tv om de kunst af te kijken. Ach, ik doe het niet expres hoor, die dwarsigheid, ik zie gewoon altijd zoveel boeiende dingen om me heen. Dan komt het gewoon niet goed uit om in mijn kinderwagen te gaan zitten of mijn luier te laten verschonen.
Op school heb ik het nog steeds geweldig naar mijn zin. Er zijn veel kinderen jarig in deze periode, dus we hebben bijna elke dag wel een feestje. Ik kom dan vaak met een gekleurde toet of een mooie hoed thuis, en met snoep natuurlijk. Van de week heb ik enorm lachen toen we met juffrouw Fleur gingen bellenblazen. Dat vind ik zo mooi! Gelukkig kregen we ook een klein setje mee naar huis, dus daar hebben we het nog eens overgedaan.
Verder weinig nieuws, behalve dat Nederland volgend jaar naar de WK gaat. Dat is enorm belangrijk zegt pappa. Hij ging de wedstrijd tegen Tsjechië, waarin we ons konden plaatsen, gisteren bij zijn vrienden kijken, dus heb ik hem thuis zitten kijken. Ik vond het ook wel boeiend, en vond het leuk dat iedereen aan het eind zo blij keek en klapte. Als er ergens geklapt wordt, klap ik altijd gezellig mee!
30-09-'05Zo, weer even een paar fotootjes toevoegen. Er zitten ook een paar foto's bij die de juffen op school van mij gemaakt hebben. Die staan nu op
deze site en later gaan ze verhuizen ze naar de echte site van de school,
Eigenwijsekids.nl.
Verder weinig nieuws, alles gaat goed. Pappa is vorige week voor het eerst naar een ouderavond geweest. Het ging niet speciaal over mij, maar over de algemene plannen van Eigenwijs. Hij was er zeer over te spreken, en dat ben ik met hem eens :-) Gisteren heb ik mijn eerste diploma behaald. Niet echt serieus hoor, maar ze hadden een Peutergym examen verzonnen, met koekhappen, koprollen, over de bank lopen, tijgeren onder de tafel door en slootje springen (nou ja, slootje). Ik kon alles, en wat ik niet kon, daar hielp juffrouw Fleur me mee. Ze heeft me gelijk even ondersteboven gehouden en zo, want daar hou ik van. Hoe wilder, hoe beter.
Pappa komt me tegenwoordig pas helemaal aan het eind van de middag ophalen, omdat iedere keer als hij eerder komt, ik nog zo veel plezier heb dat het helemaal niet nodig is om al naar huis te gaan. Zo kan pappa ook de hele middag werken en mamma huiswerk doen en even uitrusten van school, dus het is goed geregeld zo.
Met mamma gaat het trouwens ook erg goed op school. Ze krijg nu op zaterdag ook een beetje les van oma, en dat werpt zijn vruchten af, want ze is de beste van de klas. De andere leerlingen komen iedere keer aan haar vragen of ze even kan helpen en toen ze van de week een test-rok moest maken, haalde ze daarvoor de maximale score van 24 punten. Knap he! Nog even, en dan kunnen we mamma ook onze kleren laten maken. Pappa heeft zijn eerste bestelling al geplaatst.
21-09-'05Vandaag heb ik op een treintje gezeten in het Zuiderpark. Daar gingen we heen op excursie met de klas en het was heel leuk. Er rijdt een piepklein treintje door de bosjes heen waar je met een mannetje of twintig op kan gaan zitten. Ik kwam alleen iets later omdat ik eerst met pappa en oma naar de bioresonantietherapie toe moest, om van de vlekjes af te komen. De dokter zei dat het al beter ging, maar pappa en mamma merken daar nog niet zo veel van.
Gisteren was een mindere dag op school, want mijn grote vriendin Eva nam afscheid. Ze blijkt al vier te zijn (ik dacht altijd dat ze twee was!), dus ze gaat naar de kleuterschool. Ik zal haar zeker missen, want wie moet mij nu kusjes geven aan het eind van de dag? Ze zal mij ook missen, zei ze tegen de juf. Hopelijk komt ze nog eens langs. Gelukkig is zij niet de enige die me kusjes geeft, de juffen en een paar andere kinderen kunnen er ook wat van, dus echt eenzaam zal ik niet zijn denk ik.
15-09-'05De zomer is voorbij. De afgelopen weken is het nog heel mooi weer geweest, maar vandaag is het omgeslagen en de weersvoorspelling ziet er ook niet best uit. Nou ja, jammer, maar ik heb ervan genoten. Op school hebben we elke dag gewandeld en in de zandbak gespeeld en waterspelletjes gedaan in de tuin, en met mamma heb ik vaak op het terrasje bij McDonalds gezeten en franse frietjes naar de duiven gegooid. En leuke gratis muziekspeeltjes gekregen, ik heb nu een hele verzameling.
Ik leer elke dag nieuwe dingen, en daar geniet ik ook van. Ik kan al een beetje rennen, en klimmen gaat gesmeerd. Alles wat er maar enigzins te bekilmmen valt, beklim ik, en dan ga ik erop staan en probeer mijn evenwicht te houden. Meestal gaat dat goed, soms niet, maar dan moet je het gewoon weer opnieuw proberen vind ik.
Ook van dingen af klimmen, zoals mijn bedje 's nachts, gaat prima. Gisteren keken pappa en mamma verbaasd op toen pappa mij in bad deed en even naar de kamer liep om wat tegen mamma te zeggen, en ik daar kletsnat in mijn nakie achteraan kwam. Ik had de grootste lol.
De koelkast kent inmiddels ook geen geheimen meer voor mij. Ik maak hem een paar keer per dag open om wat lekkers te halen. Pappa en mamma kijken het met gemengde gevoelens aan geloof ik, maar om ze tevreden te stellen doe ik nu ook weer keurig de deur van de koelkast dicht als ik wat uitgekozen heb.
Vorige week woensdag was mamma jarig, ze werd 34 jaar. Pappa en ik hebben voor haar gezongen, en we hebben haar kadootjes gegeven. Van pappa kreeg ze een ring en van mij een mooi T-shirt, een slabbetje (voor mij, ja), een kaars en een geinige papierklem, voor op het nieuwe bureau dat ze bij de Ikea gekocht heeft. Pappa had het hele huis versierd, het zag er feestelijk uit en met de ballonnen heb ik me goed vermaakt.
En op vrijdag was het opnieuw feest, want toen heb ik mijn tweede trouwerij meegemaakt. Ome Ronald en tante Jolanda hebben elkaar het ja-woord gegeven in het museum in Rijswijk. Pappa was getuige. Het was een mooie dag, maar ik heb hem niet zo lang meegemaakt, want mamma en ik waren moe dus we zijn naar huis gegaan. Later op het feest heeft pappa nog met zijn vrienden een meidengroep nagedaan. Dat zal er wel niet uit gezien hebben, want ik heb pappa de jurken zien passen en dat zag er ook niet uit.
Verder weinig nieuws, ik ga gewoon als een speer. Tot gauw!
04-09-'05Niet zo veel te melden, alles gaat goed. Mamma is deze week voor het eerst naar de modeschool geweest, ze vond het wel leuk zei ze, alleen vonden sommige klasgenootjes het een beetje gek dat ze al 34 is, want de meeste anderen komen net van de middelbare school. Maar mamma kennende zal ze zich best redden. Ze gaat binnenkort ook met oma oefenen op de naaimachine. Overmorgen is ze jarig! Dus morgen gaan pappa en ik een kadootje kopen.
Met mij gaat het ook goed op school. Nu juffrouw Nancy op vakantie is, ga ik het liefst met juffrouw Fleur om. Die is lief en stoer, ze heeft tatoeages en piercings, en we kunnen het heel goed met elkaar vinden. Ik zit nu in de verticale groep (dat is een groep waar de makkelijke kinderen van alle leeftijden door elkaar heen lopen), dus ik zie mijn vriendinnetje Eva nu ook heel vaak. Het is al behoorlijk dik tussen ons. Vrijdag kwam mamma me halen, en toen we het hek uit liepen, kwam Eva me achterna, en riep dat ze een kus wilde. Dus liep ik snel terug en gaf haar een kus.
Afgelopen woensdag heb ik met pappa gebarbecued bij ome Leon. Alle vrienden waren er ook, ook ome Campo en tante Kim, die net terug waren van hun huwelijksreis. Ik vond het erg gezellig, en heb lekker gegeten. Met ome Jacques heb ik een drum-spelletje gedaan en met pappa heb ik alle trappen in huis een paar keer beklommen.
Ik slaap tegenwoordig elke nacht in mijn eigen bedje, en doe niet moeilijk als ze me naar bed brengen om een uurtje of half tien. Ik slaap goed tot een uur of vijf in de ochtend. Dan word ik wakker, want dan heb ik dorst en voel ik me alleen. Dus dan haalt pappa me uit bed en mag ik naast mamma verder slapen.
Hier zijn nog een paar foto's. Er zitten er ook nog een paar tussen van vorige maand, toen we pappa's verjaardag vierden bij oma. Doei!
25-08-'05Ik heb waterpokken! Nou ja, ik heb ze geHAD, want het is alweer voorbij. Vorige week vrijdag en zaterdag zag mamma allemaal pukkeltjes opkomen, vooral op mijn kont en bovenbenen, en een paar op mijn hoofd, maar ze dacht dat dat weer de garnalen waren, die ze kort daarvoor per ongeluk aan me gegeven had.
Maar toen pappa me maandag naar school gebracht had, werd hij even later gebeld door de juf met de mededeling dat ik waterpokken had, en of hij me weer op wilde komen halen, want anders zou ik andere kinderen aansteken. De juf wist zeker dat het waterpokken waren, want er zaten van die blaasjes op en er waren al heel wat andere kinderen geweest de afgelopen tijd die het hadden. Dus dan weten we meteen waar ik het vandaan had.
De volgende drie dagen heb ik thuis gezeten, maar het viel reuze mee met die waterpokken. Het waren er maar weinig, het jeukte helemaal niet en vanaf dinsdag begonnen ze alweer te verdwijnen. Vandaag mocht ik weer naar school. Dat was supertof, want er was een feestje, omdat een van de kinderen er voor het laatst was. We hebben gedanst en de juffen hebben ons versierd met allerlei kleurtjes. Juffrouw Fleur had een heel mooi kapoentje van me gemaakt.
Het feestje was beregezellig. Ik ben met Julian (die is al twee, maar kan nog steeds niet lopen) onder de tafel gaan zitten en we hebben enorm gelachen met z'n tweeën. En we hebben Julian z'n sokken uitgetrokken. Aan het eind van het feestje zag de juf dat hij in z'n blote voeten zat, en ze vroeg waar z'n sokken waren. Ik stak meteen mijn vinger op en pakte z'n sokken. De juf was verbaasd dat ik het al zo goed begreep!
Toen pappa me weer opgehaald had, ontdekte mamma thuis dat mijn eerste kies doorgekomen was, en dat de drie anderen op dezelfde plek op doorkomen staan. O, vandaar misschien dat ik me de laatste tijd soms wat minder voelde, en koorts had. Mamma had nog helemaal niet verwacht dat die kiezen zo snel door zouden komen, omdat ik nog niet eens hoektandjes heb. Nou ja, ik ben nou eenmaal een snel jongetje hè :-)
21-08-'05Nou, het toch zomaar gebeurd dat ik in mijn eigen bedje slaap. Gisteravond was ik in slaap gevallen op het bed van pappa en mamma en wilde mamma het wel eens proberen. Ze legde me op mijn nieuwe bedje neer, en het lukte meteen behoorlijk goed.
Ik heb lekker geslapen, tenminste, de eerste uren. Pappa zei dat hij was gaan kijken en dat ik lag te snurken! Echt waar, doe ik dat? Maar om een uur of 4 's nachts was het over met de pret, want toen viel ik uit mijn bed. Pappa hoorde een harde bonk en daarna gehuil, en toen hij kwam kijken lag ik nog met mijn benen in bed, maar met mijn hoofd op de grond. Toen mocht ik weer bij mamma in bed, en heb ik heerlijk geslapen.
Vandaag zijn we bij opa geweest, dat was weer erg gezellig. Op de terugweg viel ik in slaap, en mamma vertelde dat ik weer zo hard had liggen snurken bij pappa op schoot, dat ze allemaal erg gelachen hebben. Ja ja, leuk hoor!
Vanavond hadden pappa en mamma op bij "Supernanny" op tv gezien hoe je een kindje vroeg naar bed krijgt (gewoon in bed leggen en er wel bij blijven zitten maar niet meer reageren, en als ik eruit klim meteen weer terugleggen), en verdorie, het werkte nog ook. Ik had nog wel zin om verder te spelen, maar toen ik eruit klom en pappa me meteen weer teruglegde, vond ik mijn bedje ook wel best eigenlijk. Voor de vorm heb ik nog een beetje gehuild, maar daarna ben ik lekker gaan slapen.
Alleen kreeg ik om kwart over 1 een hoestbui die behoorlijk lang aanhield en me uit mijn slaap hield, dus nu mag ik er even uit, en de rest van de nacht mag ik weer naast mamma liggen. Joepie! Welterusten.
20-08-'05Ik heb weer eens koorts. We worden er een beetje moe van, het was nog maar twee weken geleden dat mijn laatste koortsaanval afgelopen was, en nu is het alweer prijs. Gelukkig gaat het sinds vannacht weer wat beter, maar gisteren heb ik weer de 40 graden gehaald. Het is net niet erg genoeg om de dokter erbij te halen (dat had pappa de vorige keer al van de kindertelefoon gehoord en op internet gelezen), maar ik voel me dan slap en hangerig. Mamma stopt dan maar een paracetamol-zetpilletje in mijn kontje, dan wordt het wat minder.
Gisteren kwam het helemaal slecht uit, want ome Campo en tante Kim gingen trouwen, in Alphen aan de Rijn. Pappa ging er eerder heen met ome Edje en mamma en ik zouden later gaan met de trein, maar daar kwam niets van terecht zo. Maar pappa heeft zich zonder ons ook wel vermaakt zei hij, en hij heeft namens ons de groeten gedaan in het gastenboek. Het was een mooie bruiloft en ze hebben lekker gegeten vertelde pappa, misschien krijgen we er later nog wel een paar fotootjes van.
Weet je waar we donderdagochtend heengegaan zijn? Naar ehh...hoe heet dat ook alweer, pap? O ja, bioresonantietherapie. Oma heeft een collega die arts is en er een alternatieve geneeswijze bij doet, wat inhoudt dat ze door middel van een soort van elektische wichelroede over mijn lijf gaat en zo probeert te ontdekken of er iets aan mankeert. Daar gingen we heen om te kijken of ze misschien een oorzaak zou vinden voor de uitslag van mij, oma was er ook bij. Nou, die wichelroede liet aan duidelijkheid niets te wensen over, want hij wees duidelijk uit dat ik een voedselallergie heb, en wel voor vier dingen: koemelk, eieren, gist en conserveringsmiddelen. Nou, daar ben ik lekker mee dan, als ik dat de rest van mijn leven niet mag eten.
Maar er gloort hoop aan de horizon, want die dokter zei dat ze dat ook kan verhelpen, met een stuk of zes tot acht behandelingen. Dat gaat met hetzelfde elektrische apparaat. Nou, ik vind het best, laten we het maar eens proberen.
Verder gaat alles prima, op school is het nog steeds een groot feest en thuis is het ook ouderwets gezellig. Mijn kamertje is nu zo goed als klaar, mijn oude box is verkocht via internet en mijn oude kleren zijn op weg naar Roemenië. Het enige wat nog ontbreekt aan mijn kamertje...ben ik! We kunnen ons er nog maar moeilijk toe zetten om mij in mijn eigen bedje te laten slapen. Ten eerste is het met zijn drietjes altijd zo gezellig en ten tweede protesteer ik meteen als ze het proberen.
11-08-'05Pappa en mamma zijn druk bezig met het inrichten van mijn kamertje. Mijn oude box wordt zondag verkocht en een paar andere dingen heeft pappa ook op internet te koop gezet om een beetje ruimte te maken. Mamma heeft mijn bedje neergezet (en ligt er zelf al regelmatig op). Ik vind het een mooi bedje en het is fijn om op te klimmen. Ik kan dan lekker naar buiten kijken. Maar of het leuk is om erin te slapen...? Ik weet het zo net nog niet. Ik zal mamma wel erg missen! Nou ja, binnenkort weten we meer.
Het gaat steeds beter met dat brabbelen van mij. Ik probeer nu echt woorden te vormen, en meestal lukt dat nog niet zo goed, maar soms wel. Vanmiddag zat ik met de poes te dollen en pappa zei: "Dat is de poes." Toen zei ik ook: "Pfoes." Pappa keek verbaasd op. Hij moest er wel een beetje om lachen, want hij en mamma zijn maandenlang bezig geweest om me als eerste 'pappa' dan wel 'mamma' te laten zeggen, en wie wint het? De poes! Ja, ik kon ook geen partij kiezen hoor.
Op school is het helemaal top. We doen alleen maar leuke dingen: dansen, muziek maken, voorlezen, met water spelen, noem maar op. Ik lach veel met de juffen en met andere kinderen, met de oudere kinderen vooral. Vooral met Eva is het dikke mik. Eerst dacht ik even dat ze alleen moedertje wou spelen met me, maar dat is niet zo, we zijn gewoon maatjes. We zitten bij elkaar en doen elkaar na en spelen met speelgoed. 's Middags komt pappa me weer ophalen met de fiets, en dan zwaaien we naar de treinen die onder de fietsbrug door rijden.
Gisteren zijn we uit eten geweest, bij Binky de Beer in Scheveningen. Dat was heel gezellig. De patat en het ijs smaakten best en na afloop zijn we nog even naar de zee gelopen. Ik had het enorm naar mijn zin! Al die grote golven en al dat zand, ik vond het geweldig. Ik rende van pappa naar mamma en weer terug, en met pappa heb ik alle meeuwen opgejaagd die we maar konden vinden. Die vonden dat minder geslaagd want die zaten daar een beetje te suffen met zijn allen, maar ik gierde het uit van de pret. Wat een leuke avond was dat.
07-08-'05Zo, het weekend zit er weer op. Was een rustig weekendje, zaterdag ben ik eerst met mamma naar de stad geweest en daarna heb ik met pappa een wandeling gemaakt (mamma wilde slapen want ze was moe).
Pappa was op zoek naar een postkantoor dat nog open was, want hij wilde 600 euro wegbrengen dat hij vrijdag in het casino gewonnen had. Hij was vrijdag 35 jaar geworden en toen had hij 's avonds, tijdens het vrijgezellenfeest van ome Campo, 20 euro gezet op nummertje 35 bij de roulette. En die viel ook nog. Helaas verloor hij de rest van de avond ook nog wat, maar toch 350 euro winst. Maar we konden geen open postkantoor vinden, dus toen hebben we maar een poosje op een plein gelopen en gespeeld.
Zondag zijn we naar oma geweest met de trein, om pappa's verjaardag nog een beetje te vieren. Hij heeft kadootjes gekregen en hij mocht 35 kaarsjes uitblazen op een door oma zelf gebakken aardbeientaart. Ome Leon en tante Maribel waren er ook, en die hadden mijn neefje Robin (ome Leon noemt hem 'Robinho') natuurlijk ook meegenomen. Het gaat erg goed met hem, en hij was lekker rustig.
Toen hij aan het eind een beetje begon te huilen, liet ome Leon zien hoe hij hem met één armbeweging weer stil kon krijgen, door hem op zijn buik op zijn arm te leggen. Pappa zei tegen mamma dat ze dat ook hadden moeten weten toen ik zo klein was, en oma pakte me toen op dezelfde manier beet. Ik heb weer erg gelachen met oma.
03-08-'05Nou, dat was me het begin van de week wel. Ik had 41 graden koorts! Het was hetzelfde als in juni, ik kreeg plotseling verhoging en dat bleef een paar dagen op en neer gaan. Vooral als ik slaap gaat het omhoog, alleen een paracetamol zetpilletje (bleh, ik houd er niet van als ze dingen in mijn kont stoppen) helpt dan om de temperatuur omlaag te krijgen. Vorige keer was het maximaal 40 graden, maar nu was het gewoon 41. Pappa en mamma schrokken er wel een beetje van, ze wilden naar de dokter, maar die was met vakantie. Een andere dokter was moeilijk te bereiken, maar ondertussen had pappa al op internet gelezen dat het niet ongewoon is dat een baby plotseling hoge koorts kan krijgt, en dat het ook niet zo erg is als bij een volwassene. Er stond dat 40 graden bij een baby hetzelfde is als 38 bij een volwassene. Dat stelde ons weer een beetje gerust, maar toch was het niet leuk, want ik voelde me maar slap.
Pappa wilde me maandagmorgen nog gewoon naar school brengen omdat ik verder niet ziek was, maar op school zeiden ze dat ze geen kindjes met meer dan 38 graden koorts aannemen. En ze mogen ook geen zetpilletjes geven, dat heeft met de verzekering te maken zeiden ze. Dus toen zijn we maar weer naar huis gegaan. Dinsdagnacht verdween de koorts, dus pappa bracht me weer naar school, maar ik was zo uit mijn hum dat ik de hele boel bij elkaar gekrijst heb. Ook liep de koorts toch weer op, dus toen heeft juffrouw Kim pappa weer gebeld en toen is hij me weer komen halen. Dinsdag ging het beter en woensdagmorgen was ik weer helemaal het mannetje, dus toen heeft pappa me maar weer naar school gebracht. Hij wilde me eerst nog een dagje thuishouden, maar mamma was zo moe van het verzorgen en het onrustige slapen dat ze me toch liever naar school zag gaan.
En dat was een goed idee, want ik heb een leuke dag gehad. Ik zat in de groep met grote kinderen, en we hebben heel gezellig gespeeld, gegeten en gewandeld. Vooral het waterspelletje kon ik weer erg waarderen, en ik heb water over juf Mariko heengegooid. Ik zit daar trouwens tussen bijna allemaal meisjes, dus ik zit daar best. Ze komen allemaal naar me toe en spelen met me. Gina was er ook weer. Als pappa en mamma me weer op komen halen om half 5, zwaai ik naar iedereen.
Ik zwaai trouwens toch graag en deel ook graag kusjes uit. Als iemand zegt "kusje" dan weet ik wat ze bedoelen. 's Morgens als ze me in het kinderzitje op pappa's fiets zetten, kom ik al met mijn mond naar mamma toe om haar een kusje te geven en daarna zwaai ik naar haar. Ook naar oma heb ik uitvoerig gezwaaid toen we daar vorige week vrijdag op bezoek gingen (het maakte haar zo blij dat ze de volgende dag nog blij wakker werd zei ze, hihi, wat is het toch makkelijk om oma tevreden te houden). Als pappa met me over de fietsbrug rijdt en er komt een trein aan, stopt hij altijd en dan zwaaien we naar de machinist. Dan laten ze iedere keer een keiharde toeter horen! Leuk hè.
