jul - dec 2009 | jan - jun 2009 | jul - dec 2008 | jan - jun 2008 | jul - dec 2007 | jan - jun 2007 | jul - dec 2006 | jan - jun 2006 | aug - dec 2005 | apr - jul 2005 | eerste jaar |
26-06-'07Iedereen is op vakantie. Opa zit in Spanje, mamma is zaterdag voor drie weken naar Taiwan vertrokken en Linden zit al twee weken in Echte Land. Pappa zegt dat het Engeland heet, maar ik zeg Echte Land. Dus het is een beetje stil op school, in de speeltuin en thuis. Maar ik weet me toch wel te vermaken, hoor.
Alleen jammer dat het niet zo mooi weer is en vaak regent, waardoor we op school minder vaak buiten kunnen spelen. Want gewoon lekker rondrennen vind ik nog steeds het leukst, leuker die de spelletjes die de juffen soms binnen verzinnen. Dan willen ze bijvoorbeeld dat we gaan lopen zoals dieren lopen en de geluiden nadoen, maar dan haak ik af. Dat vindt de juf wel eens jammer. Pappa vroeg aan me waarom ik dan niet meedeed, en ik zei: "Ik heb er geen zin meer in".
Afgelopen maandag had ik echt nergens zin meer in, en heb ik de hele dag mijn kont tegen de krib gegooid. Toen werd Fleur boos op mij, deze keer was ze echt heel boos. Toen pappa het 's avonds hoorde werd hij ook boos en zei dat als ik me op school niet kan gedragen, dat hij dan ook niet met me wil spelen. Daar stond ik wel van te kijken, het was thuis meteen ook niet meer gezellig. Toen heb ik beterschap beloofd, en de dagen erna was ik heel lief. Iedere keer als de juf wat vroeg, deed ik het meteen en zei ik: "Ik heb goed geluisterd hè!" en liep ik trots weg. De rest van de week heb ik me goed gedragen, alleen toen ik vrijdag alleen nog met Maudje over was, hebben we lekker gekeet. Maar dat mocht wel even van de juf.
Toen pappa me kwam halen, zijn we naar huis gelopen, omdat zijn fiets kapot was. We hebben allebei een lange grasspriet geplukt en die in onze mond gedaan. Op het bruggetje ben ik over de leuning gelopen. Toen kwam er een wilde poes naar ons toe. Die liet zich na een poosje wel aaien, en hij trok pappa's grassprietje uit zijn mond. Hij dronk uit de sloot en toen ging hij weer weg. Om een muis te vangen, denk ik. Op dat moment begon het te regenen en wilde pappa toch nog op de fiets springen, maar toen brak zijn trapper af. Dus moesten we met één trapper fietsen, dat ging niet zo makkelijk. We werden helemaal nat.
Ik leer op school allemaal goede manieren, en ook goed van me af te bijten. Toen ik thuis een boertje liet, zei ik: "Ik heb een boertje gemaakt! Dan moet je zeggen: pardon!". En toen we zondag bij opa waren en ik even wat tegen pappa wilde zeggen maar opa ook een opmerking tussendoor gooide, riep ik: "Ik vraag het niet aan jou, opa!". Daar zat hij wel even van te kijken.
Ik interesseer me steeds meer voor hoe dat nou zit met lijven en zo. Van mijn piemeltje kan ik nog steeds niet afblijven, en ik kan hem nu ook zelf schoonmaken onder de douche. Toen pappa een keer buiten in de bosjes moest plassen, heb ik dat van heel dichtbij tussen zijn benen zitten bekijken, ik liet me niet wegduwen. En bij mamma heb ik die twee dingen aan de voorkant eens nader onderzocht. Ik heb eraan getrokken en geproefd of er melk in zat. Erg interessant allemaal.
Bellen vind ik nu even niet zo boeiend meer. Als mamma met me naar het centrum gaat en even met pappa belt, vraagt ze of ik ook nog wat wil zeggen. Maar dan zeg ik: "Nee, dank je." En nu mamma in Taiwan zit, belt pappa ook elke dag even met haar, maar dan wil ik ook niks zeggen. Dat komt later wel weer.
Wat ik nu een leuk spelletje vind, is een diertje in een handdoek wikkelen en dan tegen pappa of mamma zeggen: "Ik heb een kadootje voor jou." Maar als ze het dan willen aannemen, pak ik het snel uit en hou ik het diertje zelf! Haha.
Bij opa loop ik altijd met een stuk stroomsnoer te slepen, dat is mijn slang. Maar vorige week liet ik hem vallen, hij lag stil op de grond. Ik zei: "Mijn slang is dood, arme slang. Kom maar, we gaan naar de dokter."
Een poosje geleden had ik op school een plastic blokfluit gekregen van een kindje dat wegging, maar de enige die erop speelt, is pappa. Als we samen gaan slapen zit hij iedere keer hetzelfde liedje te oefenen, dat van die olifant met de dikste billen, ik word er gek van. Opeens schreeuwde ik vanuit het puntje van mijn tenen: "HOU OOOOOPPPP!!!!" Toen was het gelukkig afgelopen.
Ik eet goed, maar ik heb niet altijd zin om mijn bordje helemaal leeg te eten. Dan zeggen ze wel dat ik daar sterk van word, maar dan zeg ik: "Ik hoef niet meer, ik ben sterk genoeg."
We liepen langs een deur van een huis waar iemand schoongemaakt had met chloor. Ik zei: "Ik ruik een zwembad!"
Wat ik ook een leuk spelletje vind, is met het grote dierenboek. Ik noem dan een dier op een bladzij, en pappa moet hem aanwijzen. Als ik de naam van een dier niet weet, zeg ik: "Waar is...die!" en dan wijs ik hem even aan. Dan is het wel makkelijk voor pappa om te raden waar die is, maar ja.
Afgelopen zaterdag gingen pappa en ik voetballen op het basketbalveld, vlakbij de kleine speeltuin in Rijswijk. Ik wilde dat hij de bal zo hoog mogelijk de lucht in schopte. Maar hij trapte de bal zo hard, dat hij zelf ook omhoog vloog en op zijn kont op het asfalt terechtkwam. Ik schaterde het uit van het lachen, maar toen zag ik dat hij echt wel een beetje pijn had. Toen ben ik maar bovenop hem gaan liggen.
's Avond kwamen ome Ronald en tante Jolanda voetbal kijken op tv. Ik geloof dat het wel goed ging, want elke keer als de bal tegen het netje ging, zaten ze te schreeuwen. Ik heb aan iedereen wokkels uitgedeeld. Na afloop kwamen er ballonnen op het voetbalveld. Ik zei: "Dat zijn voetballonnen!"
Zondag hebben we mamma weggebracht naar het vliegveld. Daarna gingen pappa en ik terug met de trein. Hoewel de trein helemaal vol was, was het doodstil. Ik ging eens na zitten denken hoe je het woord 'klote' moet gebruiken, dat ik pappa wel eens had horen zeggen toen de bus niet kwam. Ik riep: "Als de bus niet komt, is het een klotebus! En als de tram niet komt, is het een klotetram! Als de trein niet komt, is het een klotetrein!" Pappa zei zacht dat ik daar gelijk in had en ging toen snel 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' met me spelen. Ook goed.
05-06-'07Pappa en mamma hebben een nieuwe school voor me gevonden. Ik wil er liever nog niks over horen, maar goed, het is wel fijn dat het geregeld is. Het heet
Christoffel en is vlak bij ons nieuwe huis.
Kijk maar, ons huis is aan de rechterkant en de school is linksonder. Ik krijg er een paar wen-ochtenden, ik weet nu al dat ik daar helemaal geen zin in heb. Gelukkig is het nog ver weg.
Op mijn eigen school was het weer ouderwets gezellig. Plassen en poepen gaat nu ook heel goed, Fleur en Bianca zijn trots op me. Ze hoeven ook niet meer met me mee te gaan iedere keer, ik weet hoe het moet. Dan zeg ik gewoon tegen Fleur: "Ik ga even poepen", en hop, daar ga ik. Linden heeft wel door dat iedereen me een grote jongen vindt zo, dus die is het nu ook snel aan het leren.
Met Linden gaan we nog steeds elke dinsdag en woensdag naar de speeltuin. Toen ik moest plassen, zei ik het tegen pappa en deden we het even in de bosjes. Maar Linden had het in de gaten, en hij sprong er middenin. Dat was niet zo fris.
Wat ik nog wel moeilijk vind, is mijn poep ophouden als er geen plek is om het te doen. We hebben afgelopen weekend bij de Griek in Rijswijk gegeten, maar toen we weer naar huis liepen moest ik opeens heel nodig, en dan kan ik het niet ophouden. Toen deed ik het in mijn broek. Gelukkig had mamma doekjes bij zich. In de speeltuin moest ik ook een keer poepen, en toen heb ik het ook maar in de bosjes gedaan.
Linden en ik vinden het nu ook leuk om te kijken wie er sterker is, we liggen regelmatig te stoeien. Tegen pappa zeg ik altijd dat ik de sterkste ben, en dat ik heel hard kan duwen. Maar we verzinnen ook andere leuke dingen, ook met andere kinderen in de speeltuin, als die er zijn. We hadden allebei van een tekening een verrekijker gemaakt, waarmee we elkaar heel goed konden zien. Ok, we stonden ook maar één centimeter van elkaar af, maar toch.
Mijn verzameling diertjes groeit nog steeds, nu heb ik weer een hele mooie walvishaai gekocht met mamma. Die heb ik ook al op school laten zien. Ik help anderen ook graag als ze niet weten wat voor dier iets is. Fleur zat een dierenboekje te lezen, en ze keek een beetje moeilijk. Ik was er meteen bij en riep: "Je snapt er niks van hè Fleur? Het is een neushoorn!"
Op Hemelvaartsdag hoefde ik niet naar school, toen ben ik met mamma naar het circus geweest dat bij de Bogaard stond. Alleen begon dat om 2 uur, en toen vond ik het net tijd voor een middagdutje. Dus toen mamma net twee kaartjes van 12 euro gekocht had en we waren gaan zitten, viel ik in slaap. Toen heeft mamma me maar weer wakker gemaakt, anders was het zonde.
Ik ben ook nog even ziek geweest, maar dat duurde maar kort. Mijn koorts was ook niet meer zo hoog zoals bij vorige keren, dus ik begin het te leren. Ik heb wel 's nachts pappa en het bed helemaal ondergespuugd, en toen we de volgende dag naar opa gingen, heb ik ook nog in zijn busje gespuugd. Dat rook niet zo lekker. Maar de volgende dag was ik alweer helemaal beter!
In het speeltuintje in Rijswijk kwamen we Floortje uit mijn klas tegen. We hebben gevoetbald en liedjes gezongen met haar mamma. Daarna gingen pappa en ik bij de hertjes en de pauw kijken op de kinderboerderij aan de overkant, tot er muziek klonk op het landgoed ernaast. We gingen kijken, maar toen begonnen de doedelzakken opeens keihard te spelen. Ik rende naar pappa en riep: "Wegwezen!!" De pauw begon ook hard te gillen.
Vrijdag kwam oma me ophalen van school, ik mocht in het zitje achterop de fiets. Ik zei: "Oma, wat heb jij een dikke kont!" We zijn naar de Bogaard gefietst en hebben daar een ijsje gegeten. Ook had ik nog een paar krentjes bij me, want er was weer iemand jarig op school. Die hebben we allemaal opgegeten, want dat mag met krentjes. "Daar word je niet dik van, hè?" zei ik. Oma had een leuk liedje verzonnen, het heet "Me jongetje, me jongetje, me jongetje, is lief!"
Maandag heb ik na school even met pappa in het gras aan het water gezeten om visjes te vangen, maar ik gleed uit. Het deed een beetje auw aan mijn elleboog. "Arme Kim..." snifte ik.
Ik had een nieuw geluid uitgevonden. Mamma hoorde het en riep tegen pappa: "De poes moet kotsen!" Want het klonk precies als de poes als die gaat spugen. Maar de poes lag gewoon achter mamma te slapen, ik was het! Haha.
Hoewel ik niet altijd honger heb als we thuis gaan eten, zie ik er het nut toch wel van in. "Als ik goed eet, wordt mijn piemeltje groter, en mijn zakje ook!"
Ik had op school een schrammetje op mijn buik opgelopen. Ik zei: "Ik ben gescheurd."
Toen pappa me 's morgens aankleedde, kreeg hij mijn sok een beetje moeilijk aan. "Jij bent een hele domme pappa," zei ik.
15-05-'07Ik kan steeds beter zelf plassen en poepen! Toen ik op een avond veel watermeloen gegeten had, heb ik wel zes keer op het potje geplast. Dat schiet lekker op, want dat betekent weer zes stickertjes erbij op mijn wolkenkaart.
Op school gaat het nog ietsje moeilijker met plassen. Fleur dacht dat het misschien kwam omdat ik eigenlijk geen grote jongen wil worden, omdat ik weet dat ik dan weg moet van school. Ze moest er zelf ook niet aan denken dat ik ooit wegging, dan moet ze huilen zei ze. Pappa was het ermee eens en zei dat hij het ook niet leuk zou vinden, maar Kitty (de baas op school) zou het vast niet goed vinden als ik straks als 5-jarig jongetje nog tussen de kleuters rondloop.
Later had ik een paar fluitekruid-bloemetjes geplukt, pappa zei dat ik die maar aan Fleur moest geven. Dat deed ik, en daar was ze heel blij mee. Ze heeft me heel lang geknuffeld.
Dat ik thuis beter kan plassen dan op school komt ook omdat ik op school actiever ben, en als Fleur en Bianca niet op de groep staan, durf ik het ook niet zo goed te zeggen tegen een andere juf. Maar gisteren waren ze er wel, en toen lukte het weer twee keer, de laatste keer ben ik zelfs helemaal alleen naar de wc gegaan. Fleur was trots op me, ik kreeg een stickertje op mijn voorhoofd en eentje op mijn buik.
Maar toen ik daarna met pappa naar de speeltuin ging, was ik weer zo druk dat ik helemaal vergat dat ik geen luier aan had. Met als resultaat dat we vroeg naar huis moesten omdat ik mijn onderbroek helemaal volgepoept had. Ik wilde eigenlijk nog verder spelen, maar dat vond pappa geen goed plan.
Twee weken geleden was het Koninginnedag, en toen ben ik met pappa en mamma naar de dierentuin geweest, naar Artis in Amsterdam. Alleen waren we niet de enigen die op Koninginnedag naar Amsterdam wilden, want de trein zat helemaal tjokvol. We konden alleen nog op het trappetje naar boven zitten, tussen heel veel andere mensen. Maar die gingen gelukkig niet allemaal naar de dierentuin, want daar was het juist heel rustig, en kon ik lekker rondrennen en alle dieren goed bekijken. Ik stond er toch wel even van te kijken hoe groot giraffen en olifanten in het echt zijn! Heel wat groter dan mijn diertjes thuis in ieder geval. En er was ook een hele gave speeltuin. Ik heb er zoveel gezien en gedaan, dat ik in slaap viel nog voordat pappa me de uitgang uit droeg.
Vorige week zaterdag hebben we ook wat leuks gedaan, want toen zijn we in Rotterdam op een hele hoge toren geweest, de Euromast heet die. Daar hadden we een verjaardagsfeestje georganiseerd als verrassing voor oma, omdat ze 60 werd. Het was heel gezellig en ik heb lekker met Robin gespeeld. Hij vond het uitzicht ook heel mooi, we hebben samen tegen de ramen staan slaan om te kijken of die wel sterk genoeg waren. Ons huis konden we net niet zien, maar wel een kermis en een politieboot.
Op zaterdag ga ik nog steeds met mamma de stad in om een nieuw diertje te kopen. Maar als ze nu naar huis belt om even bij te praten, eis ik onmiddellijk de telefoon op, omdat ik ook van alles te vertellen heb. En als ik even niets weet, vertel ik gewoon weer dat ik bijna onder een auto gekomen was. Dat blijft spannend. Als ik dan ophang zeg ik: "Dag pappa, ik zie je morgen weer!"
Toen pappa zat te hoesten zei hij dat hij een kikker in zijn keel had.
Ik zei: "Een kikker?"
Hij zei: "Ja, maar geen echte kikker hoor."
Ik zei: "O, een knuffelkikker?"
Op school ben ik nu helemaal door mijn lastige fase heen, en ben ik bijna altijd lief voor de juffen. Toen pappa me kwam ophalen, zei ik: "Ik heb goed geluisterd, en een klein beetje niet."
Ik vind het zelf ook veel gezelliger zo. Gisteren hebben Fleur en ik samen een ontbijtkoek opgegeten, allebei aan één kant, en heb ik veel verteld over thuis. Ik zei dat pappa Kees heet en geen haar heeft, en dat mamma Sjo heet en een chinees is. Dat begin ik nu wel in de gaten te krijgen, dat mamma er iets anders uitziet dan de meeste anderen, en ik zelf ook een beetje. Wat ik daar precies van moet denken weet ik nog niet, maar als we het liedje zingen over de chinees uit Hongkong, zing ik toch maar niet mee voor de zekerheid.
25-04-'07Ik ben alweer 3! Twee weken geleden was mijn verjaardag. Ik moest er helemaal niets van hebben. Ik wilde 's morgens niet dat pappa en mamma voor me zongen, ik wilde hun kadootjes niet uitpakken en 's middags bij oma wilde ik de drie kaarsjes op de taart niet uitblazen. Oma schoof de taart een paar keer naar me toe, maar ik schoof hem net zo hard weer terug en zei: "Doe jij het maar, oma."
Pappa dacht dat het te maken had met de verjaardagen die er de laatste tijd op school geweest zijn. Daar werd een paar keer een kindje 4 jaar, en daarna moesten ze meteen van school af. Daar heeft hij misschien wel gelijk in, ik vond het maar eng. Ik wist dat er iets groots met mij ging gebeuren, maar ik wist niet wát. Ik had op school ook helemaal geen zin meer om nog naar de juffen te luisteren, uit protest. Als ik iets stouts deed en een waarschuwing kreeg, deed ik het gewoon nog een keer. Ik werd voortdurend op straf gezet.
Thuis had ik ook een paar mindere momenten. We hadden op zaterdag lekker popcorn gegeten op een pleintje in de stad, en in de tram naar huis was ik nog heel lief. Ik zei tegen pappa: "Ik wil bij jou zitten, gezellig hè. Ik hou van jou. Ik wil altijd jouw vriendje zijn." Maar toen hij me even later op straat niet wilde dragen, ontplofte ik. Ik heb de hele straat bij elkaar gebruld. Pappa was behoorlijk boos, en ik moest lang op straf.
Pas toen ik na mijn verjaardag weer op school kwam en iedereen voor me zong en me feliciteerde, viel de spanning een beetje van me af. Ik mocht op tafel staan met een mooie olifantenmuts (Bianca stond me erbij te kietelen) en ik mocht snoep aan iedereen uitdelen. Dat vond ik toch wel stoer. Toen werd me ook duidelijk dat er eigenlijk niets veranderd was, dus toen wilde ik me ook wel weer wat beter gedragen. Het is daarna zelfs al voorgekomen dat veel kindjes een beetje aan het klieren waren, maar dat ik juist lief was en het goede voorbeeld gaf! Goed hè.
Ook de kadootjes die ik gekregen heb, kan ik nu wel waarderen. Ik heb van opa en oma veel leuke boekjes gekregen die pappa en ik elke avond lezen. Van opa heb ik "Opa zoekt een huis" gekregen, geinig hè! Ook het spelletje Logo lukt al goed, ook al is het voor kinderen van 5 tot 6 jaar bedoeld.
Alleen 'sorry' zeggen gaat me nog steeds moeilijk af. Als ik stout ben op school en Fleur of Bianca boos op me wordt, voel ik me eigenlijk al rot genoeg om nog dieper door het stof te kruipen. Afgelopen maandag had ik Manz zand in z'n ogen gegooid, hij moest erg huilen. Ik wist zelf ook wel dat ik fout zat, maar Fleur en Bianca werden ook heel boos. Ze wilden dat ik sorry zei, maar dat kreeg ik gewoon niet over mijn lippen, en ik deed net of het me niet raakte wat er tegen me gezegd werd. Ze werden daar nog bozer van en Fleur zette me bij de kleintjes, maar ik bedoelde het echt niet zo slecht. Het lukt me gewoon niet. Pappa en mamma vinden het ook vervelend, maar ik weet zelf dat het wel goed komt. Nog even wachten.
Opa is op vakantie naar Spanje, dus die heb ik al twee weken niet gezien. Maar afgelopen weekend gaf dat niet, want we gingen met oma en Jan en ome Leon, tante Maribel en Robin naar een huisje in een vakantiepark vlakbij hun nieuwe huis, heel ver naar het noorden. Het was erg gezellig en ook erg mooi weer en ik heb voor het eerst op een potje gepoept. Het was een hele grote poep, we noemden het een olifantenpoep. Oma was er ook bij en iedereen was trots op me. Verder heb ik veel in de grote speeltuin gespeeld en hebben we een hunebed bezocht, en natuurlijk het nieuwe huis van oma en Jan. Het is nog niet af, maar al wel behoorlijk mooi. Ze hebben er een zolder waar je vast heel goed verstoppertje kan spelen!
Thuis heb ik met oma ook nog een wandeling gemaakt, en toen kwamen we wel vijf honden tegen. Ik was eigenlijk een beetje bang, maar oma liet zien dat als je ze zachtjes aait, dat ze dan niets doen. Bij elke hond kreeg ik meer zelfvertrouwen, maar toen we bij de laatste hond waren, kwam er opeens een andere hond aangerend die blafte, en toen begonnen die andere honden ook hard te blaffen. Ik riep: "Hij doet niks hè! Hij doet niks hè!", maar ondertussen kroop ik voor de zekerheid toch maar achter oma.
Ik vertelde pappa dat ik wist waar de treinen wonen. Hij vroeg: "Waar dan?" Ik zei: "Op het station!" Dat kon hij niet ontkennen, dus nu gaan we bijna elke dag even op het station in Rijswijk kijken, naar de treinen die daar onder de grond voorbij komen denderen.
Als we 's morgens naar school fietsen, zijn daar elke dag mannen huizen aan het bouwen, met grote machines. Ik zag een grote hijskraan met een kleinere ernaast. Ik zei: "Die kleine is z'n zoontje."
Op school hebben we een nieuwe juf, die een beetje dik is. Ze liep rond in een roze T-shirt. Ik zei tegen haar: "Jij bent dik en jij bent roze...jij bent een varken!" Fleur lag stiekem in een deuk, maar gelukkig was die juf niet boos. Ze zei: kinderen vertellen nou eenmaal altijd de waarheid.
Op de fietsbrug zat een hondje te blaffen. Ik wist wel wat die van plan was: "Dat hondje wil iedereen opeten!"
In de speeltuin op Te Werve had ik een vriendinnetje ontmoet. We schommelden en wipten samen, en keken vanaf de steiger over het meer. Toen ze daarna naar haar moeder moest, riep ik: "Ik zie je straks wel weer, hè meisje!"
Thuis had ik drie keer op een dag op het potje geplast, en daarna ging ik even slapen op het grote bed. Mamma deed me geen luier om, en liep me op pappa z'n plek liggen. Ze zei: "Ga hier maar liggen. Als je moet plassen, maakt niet uit, want jouw pappa slaapt hier." Pappa wist niet wat hij hoorde, haha.
Nu mijn luier steeds vaker af is, geeft mij dat mooi de gelegenheid om mijn piemeltje eens wat beter te bestuderen. Dat bevalt me prima, ik zei tegen mamma: "Ik heb best een mooi piemeltje hè. En ook een mooi zakje!"
Op school wil ik nog niet plassen, daar heb ik te veel te doen en ben ik te druk. Ik heb een keer heel de middag mijn plas opgehouden, omdat ik niet wilde zeggen dat ik nodig moest. Pas toen pappa kwam en zag dat ik op springen stond en me op de WC zette, liep ik helemaal leeg. Wat een opluchting.
Linden is nu naar Zoetermeer verhuisd, maar gelukkig blijft hij nog wel bij ons op school. Zo kunnen we op dinsdag en woensdag toch samen naar de speeltuin blijven gaan, tot onze grote vreugde. Ik had twee balonnen meegenomen naar school, maar Linden liet er in de speeltuin per ongeluk eentje knallen. Hij vroeg aan pappa: "Kan je hem weer opblazen?"
Ik wilde paardenbloemzaadjes wegblazen van zo'n pluizenbolletje, maar de meesten kwamen in mijn mond. Linden lag in een deuk. Op school plukte ik een bloemetje uit het gras die ik aan Bianca wilde geven, maar ik kon haar niet vinden. Dus toen gaf ik hem aan Linden. Die stond een beetje vreemd te kijken en zei: "O...dankjewel, Kim."
03-04-'07We hebben een huis! Na lang zoeken hebben we eindelijk wat moois gevonden, in Ypenburg, naast een paar bosjes en vlakbij een voetbalveldje en de grote Bosvijver. Kijk,
dit is 'm, en
zo ziet het eruit vanuit de lucht. Het heeft een grote tuin, waar nu nog een vijver in is, maar daar willen we twee kippen laten lopen. Er zit nog geen grote kelder onder, maar die willen we later laten bouwen. 1 oktober krijgen we de sleutel.
En nog meer groot nieuws: ze hebben mijn kop kaalgeschoren! Mijn haar was alweer behoorlijk lang geworden, en omdat het nu lente is, vonden pappa en mamma het tijd om de tondeuse tevoorschijn te halen. Eerst piepte ik nog wel een beetje, maar toen mamma het voordeed bij pappa en het bij hem geen auw deed, vond ik het wel goed. Ik heb niet één keer gehuild, ze vonden me een grote jongen. Op school keken ze wel even op toen ik zo kaal als en biljartbal kwam binnenlopen. Fleur herkende me eerst niet eens, maar daarna zetten ze me midden op de mat en gingen ze allemaal over mijn hoofd aaien.
Het is trouwens maar gelukkig dat ik nog leef, want ik was bijna door een busje overreden! Toen opa ons op kwam halen op zondag en we naar zijn busje liepen, wilde ik even de straat op. Maar ik zag niet dat er van achter opa's busje een donker busje aan kwam rijden. Pappa zag het net op tijd en schreeuwde "Kimkimkim!!!". Ik stond aan de grond genageld en dat was maar goed ook, anders was ik geraakt. We waren allemaal behoorlijk geschrokken, en ik heb het verhaal daarna wel twintig keer verteld aan iedereen. Dat ik bijna zo plat was als een pannenkoek!
Met mijn nieuwe fase gaat het nu wat beter. Ik begin alweer voorzichtig mee te zingen met de liedjes op school. Maar Luc z'n verjaardag kwam nog iets te vroeg. Die werd 4 dus die moest afscheid nemen op school, en de volgende dag vierde hij thuis z'n verjaardag. Hij wilde heel graag dat ik ook zou komen, hoewel ik de kleinste was van alle kindjes die hij uitgenodigd had. Pappa en mamma wilden het wel proberen, maar toen ik daar aankwam met mamma, heb ik alleen maar gehuild. We hebben alleen Luc z'n kadootje gegeven, en zijn toen maar weer weggegaan. Dat was een hele opluchting. Ik hield op met huilen zodra we buiten stonden.
Ik zit nu elke dag op het potje. Volgende week word ik al 3, en Fleur vond dat ik het nu echt eens moest leren. Dus samen met pappa en mamma hebben ze er nu een projectje van gemaakt en word ik elke dag op de pot gezet. Ik vind het maar lastig, want het is veel makkelijker om het zo te laten lopen. Maar goed, als zij het allemaal willen, doe ik wel mee. Elke keer als het lukt, krijg ik een plakplaatje op mijn kaart. Thuis is het al twee keer gelukt, dus ik heb nu twee paardjes op mijn wolkenkaart in de wc. Alleen doet mamma een beetje raar, want in plaats van me aan te moedigen, staat ze heel hard naast me te fluiten. Dat is beproefd Taiwanees gebruik, zegt ze.
Nu het zo mooi weer is en het 's avonds langer licht blijft, gaan we elke dinsdag en woensdag na afloop van school met Linden en zijn broertje Aiken spelen in de speeltuin voor bij de Bogaard. Dat is supertof! We draaien heel hard rond op het draaiding (Aiken is er al een paar keer af gevlogen), rennen over de randen van de plantenbakken en klimmen tegen de glijbaan op. Dat laatste is nog best lastig, maar als het mij niet lukt, helpt Linden me. Alleen staat hij meer in mijn hol te duwen. Dus dat helpt niet echt.
Ook gooien we handjes houtsnippers tegen elkaar (en pappa) aan en rennen door de droge vijver. Maar daar is het wel erg glad! We zijn allemaal al een keer uitgegleden in een plas, en Linden twee keer en Aiken zelfs drie keer. Die was helemaal vies, dus daar was Linden z'n mamma niet zo blij mee. Omdat Layla vorige week jarig was, had ik een rode lolly gekregen en Linden een bruine lolly, we raakten er niet over uitgepraat. Even later viel Linden van de plantenbak af, precies met zijn kop tegen een paal. Hij moest huilen, maar het ergste was nog wel dat zijn lolly gebroken was. Later viel ik nog van de rand van de vijver, ik moest ook huilen, maar gelukkig gaf Linden me een kusje om te troosten.
13-03-'07Zo, ik geloof dat ik weer een nieuwe fase ingegaan ben of zo. Want ik voel me behoorlijk onzeker de laatste tijd. Ik weet ook niet waar het vandaan komt, maar als ik op school de aandacht op me gevestigd krijg, krijg ik een rooie kop, en als ik buiten onverwachts bekenden tegenkom, kruip ik het liefst de grond in. Groepsspelletjes vind ik nu niet leuk om te doen en liedjes zingen ook niet. Fleur zegt dat ze dat wel vaker meemaakt bij andere kinderen. Ik hoop het maar, want dit vind ik toch niet zo gezellig.
Op Valentijnsdag hadden we allemaal wat moois gemaakt voor onze pappa's en mamma's, en hadden de juffen ons geleerd dat we dan "Ik hou van jou" tegen ze moesten zeggen. Het oefenen ging goed, maar toen pappa me 's avonds kwam halen, had ik er geen zin meer in. Toen we 's avonds thuis zaten te eten, zei ik tegen pappa: "Ik hou van jou niet!". Dat vond hij wel een beetje jammer.
Verder gaat alles wel goed hoor. Behalve dan dat ik zes dagen niet kon poepen nadat ik de vorige keer griep gehad had. Het leuke daarvan was wel dat ik zolang thuis mocht blijven, omdat ik ook nog een beetje koorts had. Maar toen ik na zes dagen eindelijk weer poepte (vlak voordat we naar de dokter zouden gaan), sprong pappa direct met me op de fiets en reed als een speer naar school. Dat was weer minder. Hij moest werken zei hij, want hij had al drie dagen op me gepast.
Linden was gelukkig wel blij om me weer te zien. Toen hij me 's morgens niet gevonden had op school, had hij geschreeuwd: "Ik wil Kim!!" Dus ik voelde me snel weer thuis. Ik heb weer flinke vorderingen geboekt, vooral met tekenen en praten. Ik had een mooi gezichtje getekend (helaas moesten we dit om beurten doen, dus iedereen keek naar me toen ik aan de beurt was, dus daar zat ik weer met een rooie kop). En ook nog een heel goed gelukt poppetje. Pappa z'n tekenkunsten gaan juist omlaag. Bij opa ging hij voor mij een olifant op het krijtbord tekenen, maar hij vond hem mislukt en hij veegde hem weer uit. Bij de tweede poging zat hij wat te twijfelen. Ik zei: "Weer niet hè."
Toen we 's avonds van opa naar huis wilden, kwam de bus helemaal niet opdagen. Pappa liep wat te mopperen, en dat pikte ik snel op. Toen opa ons even later naar huis bracht met zijn busje, riep ik: "Die klote-bus kwam niet!" Daar moest opa erg om lachen, dus dat hebben we erin gehouden.
Op school zijn de kleuren-weken nu afgelopen, en nu gaat het over zintuigen en lichaamsdelen. Daar ben ik erg goed in! Ik weet precies hoe alles heet. Toen ik een paardje meegenomen had naar school, kwam Luuk belangstellend kijken. Ik zei: "Dat is Pappa Paard." Luuk dacht dat het misschien wel Mamma Paard was, maar ik draaide het paardje om en zei: "Nee hoor, kijk maar. Ballen!"
We mogen Barbie-poppen uit elkaar halen, zodat we goed kunnen zien hoe alles zit. Ook kammen we hun haren, maar dat vond Linden niet zo leuk. Hij wilde namelijk dat ik zijn haar zou kammen! Maar daar had ik geen zin in hoor, hij heeft zoveel haar.
Ook het lezen gaat nu beter. Ik ga iedere zaterdag met mamma naar de bieb en dan lees ik op de kinderafdeling heel wat af. Dat doe ik meestal zo hard mogelijk, zo van: "Op! Een! Dag!". Dan kan iedereen het goed horen.
Over het nieuwe huis nog geen nieuws. Pappa en mamma kunnen niets leuks meer vinden om te kopen, dus nu zitten ze erover te denken om zelf iets te bouwen. Ze hebben al een stukje land ontdekt in Wateringen dat misschien wel gekocht kan worden, dus daar zijn ze nu mee bezig. Ik hoop wel dat daar ook zo'n grote speelkelder komt, maar dat heeft pappa me al verzekerd. Want nu hij dat huis in Ypenburg gezien heeft, wil hij geen huis zonder grote kelder meer.
Ik hou nog steeds niet van groente. Pappa en mamma vinden dat ik het toch moet eten omdat dat goed voor me zou zijn, maar ik vind het echt vies. Ik vertik het gewoon om dat te eten. Vorige week zetten ze me eerst op straf, en gingen er daarna ook nog over door. Toen was ik het zo zat, dat ik al mijn eten uitgekotst heb over de tafel en de vloer. Toen hoefde ik geen groente meer te eten :-)
Alleen de eenpersoonsmaaltijden met gestampte andijvie uit de supermarkt vind ik wel lekker, dus dat eet ik nu. Pappa en mamma zeggen dat ik daar een grote jongen van wordt, dus als ik het op heb, zeg ik: "Zo, ik ben weer groter."
Ik heb nu ook geleerd hoe ik me voor moet stellen. Als pappa zijn hand uitsteekt en zegt: "Hallo, ik ben pappa," geef ik mijn hand terug en zeg: "Hallo, ik ben Kim."
Na het eten kijk ik altijd nog een paar filmpjes op het grote bed. Op dit moment zijn Knabbel en Babbel en Barbapappa mijn favoriet. Ik heb het liefst dat pappa of mamma naast me komt liggen, maar die hebben niet altijd tijd. Maar ik heb ontdekt wat het beste werkt. Als ik zeg: "Gaan we samen kijken, heel eventjes dan!" lukt het vaak wel. Als pappa naast me komt liggen, zeg ik: "Kijk, er is nog een plekje."
Om een uurtje of 9 moet ik naar bed, maar dan probeer ik het nog even te rekken, want ik weet dat er nog een filmpje komt. Dan roep ik: "Nee, nog een andere bladzij!" Mamma wil dan echt dat ik naar bed ga, dus dat leidt wel eens tot discussies. Dan roept ze: "Naar bed!", maar dan roep ik: "Je snapt er helemaal niks van, mamma! Ga naar je kamer!" Dan heb ik haar tuk, haha.
Als ik iets niet begrijp, denk ik meestal dat het aan de ander ligt. Maar soms bedenk ik dat het ook wel eens aan mij kan liggen. Toen ik zondagavond na het bezoek aan opa met pappa in de trein zat, zat ik even na te denken. Toen zei ik: "Pappa, je snapt er allemaal wel van hè? En ikke niet!"
Toch blijft het gezellig thuis. En als het even niet gezellig dreigt te worden, grijp ik in. Gisteravond probeerde mamma pappa te dollen, maar hij snoerde haar de mond en deed alsof hij haar een paar klappen gaf. Mamma deed alsof ze moest huilen, maar dat ging me even te ver. Ik liep achter pappa aan de keuken in, ging met mijn armen over elkaar staan en zei streng: "Pappa, waarom doe je dat nou met mamma!" Pappa riep dat hij helemaal niets deed, en dat mamma zich aanstelde. Ik ging even terug om te kijken of dat klopte, maar mamma huilde nog steeds, dus ik ging terug naar pappa en zei: "Pappa, je moet mamma even een kusje geven." Na nog wat tegensputteren gaf pappa mamma een kusje. Ik boog me over mamma en vroeg: "Gaat het weer een beetje?"
17-02-'07Wat een rotweek was dit. We zijn het huis in Ypenburg kwijtgeraakt. Maandag had de bank ons nog steeds geen geld gegeven, dus toen moest pappa het contract ontbinden. Woensdag zei de bank eindelijk dat we het geld konden krijgen, dus toen gingen we gelijk terug naar de verkopers, maar die hadden het snel aan iemand anders verkocht! Dat was een kennis van die verkoper of zo, en dat hadden ze stiekem allemaal geregeld terwijl wij nog bezig waren met de bank. Pappa en mamma en opa waren boos en verdrietig, want het was zo'n mooi huis en iedereen heeft zo zijn best gedaan om het op tijd rond te krijgen. En nu loopt het op twee dagen mis. Het huis dat we vorig jaar wilden hebben in Wateringseveld was al misgelopen omdat er gif in de tuin gevonden was, dus nu hebben we al twee van die rare dingen achter elkaar.
Pappa is er ziek van en ik ook, maar dat komt omdat ik griep heb. Dat begon woensdagnacht. Ik kreeg koorts en hoewel het de volgende ochtend gezakt was en pappa me toch maar naar school bracht, werd het later in de ochtend toch weer erger en moest pappa me weer op komen halen. Ik had toen meer dan 39 graden koorts en donderdagnacht werd het zelfs meer dan 40 graden. Ze stopten een pilletje in mijn kont en deden een koele gel-pleister op mijn voorhoofd, maar daar gloeide ik dwars doorheen. Pas vrijdagavond werd het weer minder en nu gaat het gelukkig weer goed met mij :-) Maar dit was dus een weekje om snel te vergeten.
Verder gaat alles wel goed, Linden was vaker op school dan gewoonlijk (omdat zijn moeder een hernia heeft, da's minder) en vorige week heeft het eindelijk hard gesneeuwd! We hebben eerst ademloos met alle kinderen en juffen voor het raam zitten kijken, en toen zijn we de tuin in gegaan. Daar was het meteen een sneeuwballengevecht. Vooral de juffen moesten het ontgelden. Ik maakte een grote sneeuwbal, sloop stiekem van achter zo dicht mogelijk naar de juf en gooide hem dan keihard tegen haar aan. Gelachen dat we hebben. Maar we hebben geen wandeling gemaakt omdat de meeste kinderen maar koukleumen zijn (ik niet, want ik ren altijd dus dan word ik vanzelf warm), dus 's avonds ben ik met pappa nog in het donker naar het grote veld gefietst en daar hebben wij ook nog een sneeuwballengevecht gehouden. Als ik hem raakte, bescheurde ik mezelf van het lachen. Helaas is de sneeuw maar kort gebleven, want het werd warmer en nu is het alweer bijna lente!
Ik leer steeds beter te praten en dat komt goed van pas, want kan ik in steeds meer situaties vertellen wat ik ervan vind. Van de week werd ik op school wakker na ons middagdutje en rook ik dat een ander kindje gepoept had, dus ik riep in de camera naar de juf dat ze naar boven moest komen. Dus dat deed ze en ze verschoonde het kindje, maar daardoor moest ik langer in mijn bedje blijven liggen. Toen Bianca me eindelijk kwam halen, riep ik: "Waar was je nou! Ik moest heel lang wachten hoor!" Ook als het niet echt nodig is, zeg ik graag wat. Als ik thuis wat tv lig te kijken op bed, houd ik bijvoorbeeld graag contact met pappa in de voorkamer. Dan zeg ik "Ik zal je missen, pappa" of "Je snapt er helemaal niks van, pappa". Het maakt mij niet uit dat hij geen idee heeft waar het over gaat.
Toen we afgelopen zondag bij opa waren, had ik zin om mamma even thuis te bellen. Ik zei tegen haar: "Ik ben in de plas gevallen, is niet zo leuk hè. Zo, afgelopen." en toen hing ik weer op. Ik was helemaal niet in de plas gevallen, maar je moet toch wat zeggen?
Ook weet ik raad op bijna ieder probleem. Twee weken geleden was pappa een beetje ziek en lag hij op bed te zuchten. Ik ging even naar hem toe en zei: "Geeft niet hoor pappa, je kan beter worden." Maar soms weet ik het ook even niet. Toen ik met oma en mamma donderdagavond in de stad ging eten en we langs een dichte winkel liepen, zaten daar twee poezen in de etalage, helemaal in het donker. Ik stond er even naar te kijken en zei toen: "Wat nu? Ik weet het niet".
Op school hebben we nu iedere week een andere kleur als thema. Dat is leuk, want ik ben goed in kleuren. Als ze mij vragen wat voor kleur ogen ik heb, zeg ik: "Bruin en wit".
Mamma is druk bezig met haar nieuwe stage. Eerst had ze een plek gevonden in een bruidswinkel in Scheveningen, maar dat vond ze niet zo leuk. Ze zat bijna de hele dag spelletjes te doen met de baas, omdat er bijna geen klanten kwamen. Ook moest ze op zaterdag werken. Ik vond dat niet zo erg, want pappa heeft me meegenomen naar het grote Tikibad in Duinrell, maar mamma ging toch liever ergens anders werken. Nu heeft ze een winkel in Rotterdam gevonden waar ze veel kan leren, zegt ze. Dus op zaterdag gaan we zoals altijd weer lekker naar het centrum om een nieuw diertje te kopen!
26-01-'07Goeiemorgen, daar ben ik weer! Ik heb niet zo veel nieuws, en ook niet veel foto's, maar anders duurt het zo lang voordat ik weer wat kan schrijven!
Alles gaat goed hier. Het is de laatste dagen behoorlijk koud geworden. 's Morgens als we naar school fietsen is het gras wit, en op de sloten ligt ijs. Thuis lopen we alle drie te hoesten, en pappa en mamma vinden dat ze ziek zijn (maar zo te zien valt dat wel mee hoor). Zelf ben ik vorige week wel echt ziek geweest. Ik had 40 graden koorts en voelde me behoorlijk slecht. Ik kon dus niet naar school, maar dat vond ik eigenlijk wel gezellig, zo twee daagjes thuisblijven.
We zijn naar Nootdorp geweest, om te kijken hoe het er daar uitzag, want daar komen we vlakbij te wonen als het huis doorgaat. Het is daar erg rustig, maar het winkelcentrum ziet er wel leuk uit. We hebben wat lekkers gegeten in een eetcafé en ik heb een hoge toren van blokken gebouwd. Die viel uiteindelijk met veel herrie van de tafel op de vloer, maar dat vond niemand erg.
Woensdag mocht ik weer naar school, en daar was vooral Linden heel blij mee. Hij had mij dinsdag behoorlijk gemist zei de juf, en was de hele dag heel stil geweest. Met de juffen was het meteen weer dikke mik. We hebben elkaar andere namen gegeven, voor de lol. Ik ben Kimmie de Pimmie, en de juffen heten Bianca de Panka en Fleurtje de Peurtje. En dan hebben we ook nog Maudje de Paudje, Linden de Pinden en alle anderen.
Vorige week hebben we onszelf allemaal verkleed. Toen de pappa's en mamma's ons kwamen ophalen liep Linden in een roze jurk, Luuk was Sinterklaas (op hoge hakken) en zelf was ik een elfje geweest met vleugeltjes op mijn rug. Maar die zaten toch een beetje onhandig, dus die had ik alweer afgedaan. Volgende week hebben we voorleesdag, dan mogen we allemaal in onze pyjama naar school!
Bij het tekenen heb ik ontdekt dat als ik beter naar de juffen luister, mijn tekening mooier wordt. Vorige week had ik een vogel getekend die echt behoorlijk goed leek! Verder doe ik ook mijn best om goed te luisteren, maar soms heb ik toch meer zin om te keten, vooral als Linden er is. Fleur wordt daar wel eens een beetje moe van. Vrijdag moest ik voor straf op de gang staan, maar ik wilde geen sorry zeggen, dus toen moest ik terug naar de Krekels! Dat had ik niet verwacht, dus ik begon hard te huilen. Toen mocht ik terug, maar Fleur wilde geen kusjes meer geven aan mij :-( Ik heb het even aangezien, maar toen ben ik op haar afgestapt en zei: "Fleur, ik wil even praten." Toen heb ik haar een dikke knuffel gegeven en toen was het weer goed :-)
Onze logé Kwik is alweer vertrokken. Ik vond mijn paarden en olifanten toch iets leuker om mee te spelen dan met die knuffeleend, en dat vond pappa een beetje zielig voor hem. Dus we hebben een groepsfoto gemaakt met de andere knuffeldieren, en toen is hij met ons meegefietst terug naar school. Hij vond het zelf ook niet al te erg, geloof ik.
Zaterdag zijn we naar oma geweest, met de trein. Op weg naar het station wees ik pappa een kleine wolk aan en hij vroeg: "Wat is er nog hoger dan een wolk?" Dat wist ik niet.
"De maan," zei hij.
Toen vroeg hij wat er nog hoger was dan de maan, maar dat wist ik ook niet. "De zon," zei hij. O ja.
"En wat is er nog hoger dan de zon?" Ik wist het weer niet. "De sterren," zei hij.
"En wat is er nog hoger dan de sterren?" Dat wist ik wel: "Een brandweerauto!"
Toen we aan het eten zaten, vroeg oma: "Waar is mamma?"
"Thuis," zei ik.
"Wat doet ze daar?" wilde oma weten.
Dat was voor mij een makkelijke vraag: "Slapen denk ik!"
Zondag gingen we weer naar opa. Aan tafel zaten pappa en opa een gesprek te voeren over het nieuwe huis waar ik niet veel van begreep, dus toen vond ik het tijd om zelf een verhaaltje te vertellen. Ik begon: "Op een dag! En! Dus!", maar toen wilde pappa mij onderbreken. Maar dat kon natuurlijk niet want ik was net begonnen, dus ik deed wat de juf ook altijd doet op school, en zei streng tegen hem: "Nee, stil even." Toen ging ik verder, maar toen kwam opa er tussendoor. Ik wendde mij tot hem en zei: "Hee, wat zeg ik? Stil even." Toen lieten ze me aan het woord tot het verhaaltje klaar was. Goed gedaan hè! :-)
08-01-'07Gelukkig nieuwjaar! Beetje laat, maar ja. Eerder kon ik niet op de computer, want pappa zat er de hele tijd achter. Hij moest belangrijke dingen doen voor zijn werk, zei hij, zodat we ons nieuwe huis makkelijker kunnen kopen. Dat is allemaal wel leuk, maar ik heb toch liever dat ik er ook achter mag zitten, zodat we samen filmpjes kunnen kijken. Ik snap niets van wat hij dan allemaal zit te typen, al probeer ik soms wel te helpen. Als hij zit te zuchten, vraag ik: "Is de batterij op?"
Als hij even niet reageert als ik 'pappa' zeg, roep ik hard: "Pappa!" En als hij dan 'ja?' zegt, roep ik: "Je luistert niet!"
Maar de verhuizing naar Ypenburg komt wel steeds dichterbij, want de mensen die er nu in zitten, hebben het bod van pappa en mamma geaccepteerd. Dus als de bank ons nu geld geeft, kunnen we er nog voor de zomer in. Pappa zegt dat we daar ook een hele leuke speelkelder krijgen, dus mij lijkt het wel wat.
Verder gaat ook alles goed. We hebben allerlei feestdagen achter de rug, waarbij ik veel familie gezien heb. Eerst hebben pappa en ik samen met opa en oma en ome Jan gegeten bij tante Laura en ome Erno in Utrecht. Die hebben ook een poes, dus daar wilde ik wel mee spelen. Maar dat beest liet zich helemaal niet zien. Ik ben het hele huis door gelopen terwijl ik riep: "Poes! Waar ben je?", maar hij kwam niet.
Daarna zijn we nog bij opa geweest en op nieuwjaarsdag bij oma. Bij oma at ik stoofpeertjes, die ik erg lekker vond. Oma zei: "Goed zo, dan word je een grote jongen." Maar ik zei: "Nee, ik wil geen grote jongen worden, dan doet mijn hoofd au!" Want je zal maar net onder een laag plafond staan als je ineens een grote jongen wordt, dan stoot je toch je kop!
Tussendoor was het Oud & Nieuw, en ging pappa naar zijn vrienden, maar ik ben gewoon bij mamma thuis gebleven. Ik dacht dat dat alleen maar harde knallen zouden worden zoals die de dagen ervoor ook steeds te horen waren, en daar hou ik niet zo van. Maar toen het twaalf uur was, schoten er opeens ook allemaal hele grote vuurpijlen de lucht in. Dat was wel mooi, dus daar hebben mamma en ik even naar zitten kijken.
En tussendoor zijn we ook nog een paar dagen met z'n drieën naar een heel mooi hotel in Noordwijk aan Zee geweest. Daar konden we heel ver langs het strand wandelen en er was een zwembad in het hotel, dus daar had ik het best naar mijn zin. Ik heb met een paar meisjes een bal overgegooid en pappa bang gemaakt door hard rondjes te rennen om het diepe bad heen. Toen hij zelf in het diepe bad lag, dacht ik: ik spring er bij hem in, maar ik wist niet dat het zo diep was! Ik ging wel een meter kopje onder, en toen pappa bij me was en me omhoog trok, kwam ik proestend weer boven. Was me dat even schrikken.
Het strand vond ik ook geweldig, ik bleef maar rennen, en samen met pappa en mamma de golven ontwijken. Het ging bijna iedere keer goed, maar toen we van het strand afliepen om een restaurant te zoeken, viel ik midden in een grote plas. Mijn broek was helemaal nat en zat onder het zand, dus toen moesten we toch weer naar het hotel.
Wisten jullie trouwens al dat we een logé hebben? Hij heet Kwik en is een knuffeleend van school met een luier. Die gaat om beurten bij de kinderen thuis logeren en dan mogen de pappa's en mamma in zijn schrift schrijven hoe het ging. In het begin vond ik het wel gezellig, ik heb hem mijn kamer laten zien en mondharmonica voor hem gespeeld. Maar na een tijdje vond ik mijn eigen olifanten toch weer leuker en sindsdien heb ik net meer naar hem omgekeken. Ik weet eigenlijk niet wat hij nu overdag doet, pappa zegt dat hij hier een beetje helpt met stofzuigen en afwassen en zo. Nou, dat vind ik ook goed.
We hebben onze witte wuppie ook weer gevonden onder de kast. Ik zei tegen pappa: "Kijk, Rupsje Nooitgenoeg!" Hij zei: "Nee, dat is een Wuppie." Dus riep ik: "O, Wuppie Nooitgenoeg!"
Op school stelde Fleur me een moeilijke vraag toen we met alle kinderen aan tafel zaten. Ze vroeg aan mij hoe mijn pappa en mamma heten. Ik dacht eigenlijk dat ze gewoon Pappa en Mamma heetten, maar toen ik even diep doordacht, bedacht ik me dat pappa z'n naam ook wel eens Kees zou kunnen zijn, want zo noemen opa en oma hem altijd. Maar mamma wist ik echt niet, dus toen pappa me aan het eind van de dag kwam ophalen, heb ik dat toch eens aan hem gevraagd. Ze blijkt Sjo te heten!
Mamma en ik hebben samen nog een trein gemaakt van Lego. Na afloop wilde mamma dat ik mee hielp met opruimen, maar daar had ik geen zin in. Mamma zei: "Opruimen, of op straf!" Dat was een moeilijke keuze, ik zei: "Ik moet even nadenken." Ik liep een paar keer heen en weer en klopte op mijn hoofd, net als Winnie de Poeh altijd doet als hij moet nadenken. "Nadenken, nadenken!" riep ik. Uiteindelijk wist ik het! Ik draaide me om, liep naar mamma toe en riep: "Jij moet op straf!"
